Πλήθος αντιδράσεων προκαλεί στους κόλπους της Δικαιοσύνης και στον νομικό κόσμο, η επίκληση από τον πρωθυπουργό του άρθρου 25 του Συντάγματος ώστε να ενισχύσει την επιχειρηματολογία του για την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών.
Του Μιχ. Ι. Ασημάκη
Κι ενώ στις 3 Ιουλίου ο Κυρ. Μητσοτάκης δήλωνε σε συνέντευξη του στην «Καθημερινή» ότι «καμιά χώρα μέχρι στιγμής δεν έχει πάρει απόφαση να μπαίνουν στους κλειστούς χώρους μόνο εμβολιασμένοι» αφού κάτι τέτοιο «θα ήταν οριακά συνταγματικό», σήμερα στη διάρκεια της συνάντησης του με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Αικ. Σακελλαροπούλου μετέφερε ως δήλωση την παρ. 4 του αρ. 25 του Συντάγματος ότι «το Κράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης».
Πέραν βεβαίως της καθ΄ ολοκληρίαν μεταβολής της θέσης του σε διάστημα τριών εβδομάδων, η απόφαση του για «καταφυγή» στον καταστατικό χάρτη, ήγειρε αρνητικές εντυπώσεις και κατά πολλούς ανέδειξε την έλλειψη ικανότητας πειθούς για την αναγκαιότητα των εμβολίων.
Το αρ. 25 θεωρείται και είναι από τις πιο «ηλεκτροφόρες περιοχές» του συνταγματικού λόγου καθώς στην παρ. 4 αναδεικνύει τα δικαιώματα του κράτους, άρα τις υποχρεώσεις του πολίτη, όμως στην παρ. 3, την προηγούμενη παράγραφο, τα αναιρεί ή αποδυναμώνει τη δυνατότητα επιβολής τους καθώς ορίζεται ότι: «Η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος δεν επιτρέπεται».
Περαιτέρω στην παρ. 1 του ίδιου άρθρου τονίζεται πως: «… Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά (σς «του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου») πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από τον νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας».
Όπως εξηγούν οι νομικοί, δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη κατοχύρωση της υποχρεωτικότητας στο Σύνταγμα επειδή η παρ. 4 έχει γενική εφαρμογή. Άρα, μόνον εάν ενεργοποιηθούν οι διατάξεις έκτακτης ανάγκης (αρ. 48 κτλ) ώστε να «ψαλιδιστεί» η ίσχυς του αρ. 5 παρ 5 κατά την οποία: « Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας». Η συζήτηση είναι πολύ μεγάλη και δεν υπάρχει χρόνος ούτε για στοιχειώδεις κουβέντες, παρά μόνον για αποφάσεις.
