Είναι πρόδηλο, ότι η ταχεία τροποποίηση των διατάξεων των καίριων νομοθετημάτων, όπως του Κ.πολ.Δ, του Π.Κ, του Κ.Π.Δ και του εργατικού εν γένει δικαίου, μεταξύ άλλων και δη απροκατάληπτα, δημιουργεί μία ανασφάλεια δικαίου και προκαλεί ανυπερθέτως σύγχυση προς τους εφαρμοστές του Δικαίου, λόγω της δυσχερούς απορροφήσεως των καταιγιστικών αυτών μεταβολών.
Ειδικότερον, περί του Κ.Πολ.Δ, ο οποίος αναμορφώθηκε άρδην με τον Ν.4335/2015 –ΦΕΚ Α’ 87/23.07.2015, με έναρξη ισχύος 1.1.2016- και σήμερον, ετροποποιήθη εκ νέου, με τον Ν.4842/2021 –ΦΕΚ Α’ 190/13-10-2021, με έναρξη ισχύος την 1-1-2022.
Το επισημαίνω τούτο, δοθέντος ότι κατ’ ουσίαν η πρώτη τροποποίηση εφηρμόσθη και υπήρξε η προσήκουσα τριβή επί τη πράξει, μόλις 3 χρόνια, διότι, το έτος 2016 είχαν μεσολαβήσει οι πολύμηνες αποχές και μετά ταύτα, εδώ και δύο περίπου έτη, ένεκεν και συνεπεία της επικρατήσεως της πανδημίας, δεν ήτο δυνατόν να τηρηθεί απαρεγκλίτως.
Εντούτοις, το μείζον ζήτημα δεν καθίσταται τη τροποποίηση αυτή ταύτη, ενός νομοθετήματος, καθότι το αυτό θα μπορούσαμε να επισημάνουμε μετ’ εμφάσεως και δια τον ποινικό κώδικα, αλλά δια την έλλειψη μίας εύλογης μεταβατικής περιόδου, ίνα εμπεδωθούν οι τροποποιήσεις αυτές ή ενδεχομένως η επίδειξη μίας μορφής επιείκειας εκ μέρους της Δικαιοσύνης δια τις μεταβολές αυτές.
Ωστόσο, η συνεχής δύσκαμπτη πολυνομία και οι επελθούσες μεταβολές δημιουργούν πραγματικά ένα ασφυκτικό κλίμα δια τους εφαρμοστές του δικαίου, ιδίως υπό τις συνθήκες υπό τις οποίες λειτουργεί ο πυρήνας της δομής του Κράτους, με αποτέλεσμα η διολίσθηση προς ένα σφάλμα να καταστεί μη αναστρέψιμο και ενδεχομένως ανίατο δια την τελεσφόρα εξακολούθηση της πορείας μίας υποθέσεως.
Περαιτέρω θα υπομνήσω, πέρυσι εις την αυγή του έτους 2021, ένα οξύ και ακανθώδες πρόβλημα είχα ανακύψει με την τότε πρωτόγνωρη διαδικασία υπβολής επαναπροσδιορισμού των υποθέσεων του Νόμου Κατσέλη, με ό,τι τούτο συνεπάγετο δια τον Δικηγόρο και τους εντολείς του, δηλαδή εκαλείτο, εντός ασφυκτικής χρονικής προθεσμίας να υποβάλλει προς μία απρόσωπη πλατφόρμα, με μεγάλο τον κίνδυνο σφάλματος ή την γέννηση σωρείας αποριών, σοβαρές νομικές πληροφορίες περί της εκδικάσεως της υποθέσεως, χάριν δήθεν της συντομίας εκδίκασης των υποθέσεων, το αυτό ωσαύτως συνέβη, με την εφαρμογή του πτωχευτικού κώδικα.
Επαναλαμβάνω, το μείζον δεν είναι η διαδικασία της επίσπευσης, ή ψηφιοποίηση κατ’ ανάγκη των διαδικασιών, αλλά η έλλειψη μέριμνας να απολεσθεί μία υπόθεση, όχι επειδή δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του νόμου, αλλά, επειδή ενδεχομένως να εμφυλοχωρήσει από προφανή παραδρομή εκ της διαδικασίας ένα σφάλμα και η υπόθεση να χρονοτριβήσει ή να ενδημήσει ανεπίλυτα.
Η καχεξία και η κατά το προσφυώς λεγόμενον ανασφάλεια δικαίου, δεν ανάγεται εις την αυτή καθ’ εαυτή μεταβολή των δεδομένων σε βαρχύ χρονικό διάστημα, αλλά η έλλειψη της προσήκουσας και εμπεριστατωμένης μέριμνας, εάν και εφόσον πληγεί μία υπόθεση, εξαιτίας και συνεπείας ενός ακούσιου σφάλματος επί της διαδικασίας ένεκεν του καταιγισμού αυτού των μεταβολών, δεδομένου, ότι πλέον ζούμε υπό αντίξοες συνθήκες εν τω πλαισίω της ανθρωποβόρας πανδημίας, να υπάρξει η δυνατότητα θεραπείας.
Η απώλειας μίας υπόθεσης, δια τον δικαστή, τον Δικηγόρο αλλά και εν γένει το σύστημα κατ’ ουσίαν δεν στοιχίζει κάτι, όμως τούτο επιφέρει ζημία εις έναν πολίτη, διασαλεύοντας την κοινωνική ισορροπία και προκαλώντας εν εκτάσει δυσπιστία και απαγοήτευση δια τον εν μέρει τρόπο απονομής της δικαιοσύνης, ιδίως ως προς τα φαινομενικά επουσιώδη διαδικαστικά ζητήματα τα οποία όμως, ένεκεν και συνεπεία των ειδικών περιστάσεων δύνανται να καταστούν μείζονα.
Συνελόντι ειπείν, ας ελπίσουμε εις το μέλλον δια μία πραγματική Χρηστή Διοίκηση και ένα αντικειμενικό Κράτος Δικαίου, όπου θα αντιμετωπίζει τους πολίτες ως πρόσωπα μίας κοινωνίας και τους Δικηγόρους ως συλλειτουργούς της Δικαιοσύνης και όχι οιονεί πειραματόζωα.
Χαράλαμπος β Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
