Μηνυτήρια αναφορά για διασπορά ψευδών ειδήσεων, που διοχετεύθηκαν σε ηλεκτρονικά ΜΜΕ, από τραπεζικούς κύκλους σχετικά με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που ουσιαστικά δικαιώνει τους δανειολήπτες σε ελβετικό φράγκο, κατέθεσε στον Άρειο Πάγο το ΙΝΚΑ Κρήτης.
Ειδικότερα η μηνυτήρια αναφορά στρέφεται κατά παντός υπευθύνου που διέσπειρε ψευδείς ειδήσεις σχετικά «με τα αποτελέσματα που παράγει η δημοσιευθείσα απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (C 243/20) που απάντησε λεπτομερώς σε προδικαστικά ερωτήματα που έθεσε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών σχετικά με υπόθεση δάνειου σε ελβετικό φράγκο».
Σύμφωνα με ανακοίνωσή του «το ΙΝΚΑ ΚΡΗΤΗΣ θεώρησε επιβεβλημένη την άμεση ποινική διερεύνηση της διαρροής ψευδών ειδήσεων εκ μέρους ανώνυμων τραπεζικών πηγών στις οποίες βασίστηκαν δημοσιεύματα στον ηλεκτρονικό τύπο, που έκαναν λόγο – επικαλούμενα τις εν λόγω τραπεζικές πηγές – για ιδιαίτερα δυσμενή απόφαση κατά των δανειοληπτών χαρακτηρίζοντας την μάλιστα, ως «απόφαση κόλαφο» και «απόφαση ταφόπλακα» με συνέπεια, να προκαλέσουν ιδιαίτερα σοβαρή ανησυχία σε οικογένειες 70.000 δανειοληπτών που είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους για την περαιτέρω διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους στην κρίση και απόφαση των Δικαστών του ΔΕΕ.
Υπενθυμίζεται ότι το ΙΝΚΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ είχε συμμετάσχει με απόφαση του προέδρου του κου Γιώργου Ευγενικού, ως προσθέτως παρεμβαίνων υπέρ της δανειολήπτριας στην εκδίκαση της υποθέσεως ενώπιον της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου που εξέδωσε την υπ΄αριθμόν 4/2019 απόφαση, για την οποία οι καίριες κρίσεις της πλειοψηφίας αυτής, κρίνονται μη ορθές βάση των παραδοχών του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Σημειωτέον ότι, ότι με την απόφαση επί της υπόθεσης C-243/20 το ΔΕΕ :
1. Κρίνει μη ορθές παραδοχές, όπως αυτές της πλειοψηφίας της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου στην υπ΄αριθμ. 4/2019 απόφαση σε καίρια ζητήματα της υπόθεσης.
2. Δίνει τις κατευθυντήριες γραμμές βάσει των οποίων θα πρέπει να στηρίξουν στο εξής τα εθνικά δικαστήρια τις αποφάσεις τους σε συναφείς υποθέσεις, και
3. Επισημαίνει ότι τα εθνικά δικαστήρια έχουν την δυνατότητα να προχωρήσουν, ερμηνεύοντας το εθνικό δίκαιο, σε έλεγχο καταχρηστικότητας των συμβατικών όρων, χωρίς να δεσμεύονται από τους περιορισμούς του πεδίου εφαρμογής της Οδηγίας 93/13, εφόσον τούτο συμπορεύεται με τους σκοπούς της Οδηγίας και προς διασφάλιση υψηλότερου επιπέδου προστασίας για τους καταναλωτές».
