Συγκλονίζει η περιγραφή του αστυνομικού που έφθασε πρώτος στο σπίτι του Μπάμπη Αναγνωστοπούλου την ημέρα της δολοφονίας της Καρολάιν στα Γλυκά Νερά, λίγα λεπτά μετά το τηλεφώνημα του κατηγορούμενου, ο οποίος καλούσε σε βοήθεια.
“Όταν φτάσαμε στο σημείο είδαμε τη γειτόνισσα. Κρατούσε το τηλέφωνο σε ανοιχτή ακρόαση και ακουγόταν ένας άντρας με πνιχτή φωνή και μας καλούσε σε βοήθεια. Το ένα παραθυρόφυλλο ήταν βγαλμένο στο πάτωμα.
Όλα ήταν σαν ψαγμένα. Ακούσαμε τη φωνή να ζητά να ανέβουμε πάνω. Τότε είδαμε ένα μεγάλο σκυλί νεκρό να κρέμεται κρέμεται την κουπαστή. Καταλάβαμε ότι κάτι κακό έχει συμβεί. Οι άλλοι χώροι ήταν επίσης ακατάστατοι, μπήκαμε μέσα στο δωμάτιο και είδαμε το κρεβάτι ευθειαα μπροστά, το θύμα ξαπλωμένο μπρούμυτα, φαινόταν ότι ήταν νεκρή, και τον κατηγορούμενο αριστερά από το κρεβάτι, στο πάτωμα, δεμένος χειροπόδαρα, τα χέρια και τα πόδια μαζί ενωμένα.”
“Είδαμε την κοπέλα δεμένη ήταν νεκρή. Ο κατηγορούμενος κάτω από το κρεβάτι. Ήταν δεμένος. Τα πόδια του δεμένα μεταξύ τους. Τα χέρια μεταξύ τους και όλα μαζί σε εμβρυακή στάση. Είχε ταινία στο στόμα και τα μάτια . Είδαμε το μωρό πάνω στο σώμα της μαμάς του Η γυναίκα ήταν πισθάγκωνα. Πρώτα λύσαμε το λαιμό και τα χέρια και μετά πήρα το μωρό από πάνω της. Οταν λύθηκε ο κατηγορούμενος έκατσε πάνω στο κρεβάτι και άρχισε να ακουμπάει τη γυναίκα σε κατάσταση να δει τι έχει συμβεί. Την κουνούσε και ρωτούσε αγάπη μου είσαι καλά; Έκανε κάποιες ενέργειες, έμοιαζε ότι βρισκόταν σε σοκ και μου ζήτησε να πάρει το μωρό αγκαλιά. Του το έδωσα. Οι κινήσεις του μας φαίνονταν άγαρμπες και κουνούσε το μωρό σαν κούκλα και προσπαθούσαμε να τον ηρεμήσουμε και να τον απομακρύνουμε.”
“Ήταν λίγο περίεργο. Είπαμε ότι ήταν πολύ σοκαρισμένος ή πολύ ψύχραιμος. Δεν έχω ξαναδεί τέτοια αντίδραση Μου έκανε εντύπωση η ψυχραιμία του ή η έλλειψη αντίληψης κατάστασης. Θεωρήσαμε ότι είναι σε σοκ και δεν ήθελε να πάρει το παιδί αγκαλιά. Έπρεπε κάποιος να πάρει το παιδί. Μου ζήτησε λίγο χρόνο να πάρει τους γονείς του. Τους πήρε τελικά να έρθουν να το πάρουν.”
“Το μωρό δεν έκλαιγε ήταν σιωπηλό. Η γυναίκα ήταν δεμένη πισθάγκωνα με κάποιο ύφασμα και είχε περασμένο και ένα δεύτερο ύφασμα σαν ζακέτα. Όταν λύθηκε ο κατηγορούμενος έκατσε πάνω στο κρεβάτι και άρχισε να σκουντάει τη γυναίκα, σε κατάσταση ότι τι έχει συμβεί. Του είπαμε ότι έχει τελειώσει, είναι νεκρή. Έκανε κάποιες ενέργειες ότι βρισκόταν σε σοκ και ζήτησε να πάρει το μωρό αγκαλιά. Του το έδωσα αλλά επειδή οι κινήσεις του φαίνονταν άγαρμπες και κουνούσε το μωρό δεξιά αριστερά σαν κούκλα, σαν σε κατάσταση θρήνου, του το πήρα από τα χέρια.”
“Μας έκανε εντύπωση που είπε ότι πήρε τηλέφωνο με τη μύτη αφού ήταν δεμένος με τα χέρια μπροστά. Μας είπε ότι χτύπησε το κομοδίνο, έπεσε το κινητό και κατάφερε με τη μύτη να καλέσει την αστυνομία. Όταν το σκεφτήκαμε με ηρεμία ήταν σα να έπαιζε κάποιος θέατρο. Εκείνες τις στιγμές έμοιαζε σαν να μη καταλαβαίνει τι έχει συμβεί. Έμοιαζε σε κατάσταση σοκ. Δεν έκλαψε όταν του είπα ότι η γυναίκα του είναι νεκρή και μου ζήτησε να κρατήσει το μωρό”
Ιατροδικαστης – πραγματογνώμονας
“Στο υπνοδωμάτιο όπως και στο υπόλοιπο σπίτι επικρατούσε ακαταστασία. Το θύμα βρισκόταν πάνω στο κρεβάτι σε πρυνη θέση. Το πρώτο που επιχειρούμε να δούμε είναι το χρόνο του θανάτου και τον τρόπο, εξετάζοντας εξωτερικά το σώμα. Τα υπόλοιπα ευρήματα προέρχονται από τη νεκροψία που έγινε την επόμενη ημέρα. Το θύμα ήταν με το εσώρουχο, με το κεφάλι σε δυο μαξιλάρια, υπήρχε αίμα και απώλεια ούρων που δικαιολογούνται από τον τρόπο του θανάτου. Γύρισα το πτώμα σε ύπτια θέση για να διαπιστώσω το θάνατο. Στις 10.00 έκανα τη διαπίστωση του θανάτου. Είχα γυρίσει τη σωρό και ήταν προφανής ο μηχανισμός του θανάτου. Είχε μαζευτεί αίμα στο πρόσωπο και ήταν πρησμένο. Είχε ασφυκτικές κηλίδες, χαρακτηριστικό εύρημα σε τέτοιους θανάτους. Απαιτεί πίεση και άσκηση δύναμης το πρήξιμο στα χείλη. Δε γίνεται μόνο με ένα μαξιλάρι. Η εικόνα που έκανα ήταν ότι κάποιος έβαλε το δεξί του χέρι στο στόμα και ίσως αυτή η εκδορά είχε προκληθεί από νύχι. Δεν υπάρχουν άλλου κακώσεις. Δεν είχε πιάσει κάποιος από το μπράτσο αυτό το άτομο. Θεωρώ ότι δεν προηγήθηκε πάλη προ του θανάτου. Δεν υπήρχαν αμυντικά σημεία”
Δεν θεωρώ ότι ο θάνατος επήλθε επειδή κάποιο ρούχο τυλίχτηκε γύρω από το κεφάλι γιατί είχε κακώσεις στο στόμα. Μπορεί αρχικά να μπήκε το χέρι, να έκλεισε το στόμα αλλά είναι πιθανο στη συνέχεια να χρησιμοποιήθηκε το μαξιλάρι για να μην ακουστεί και κάτι
Για Μπάμπη Αναγνωστόπουλου : «Μας προβλημάτισε ότι όσες κακώσεις υπήρχαν ήταν πολύ λεπτές, είχαν μικρό πάχος. Ήταν μόλις διακρινώμενες. Δηλαδή δεν ήταν σφιχτό το δέσιμο. Έχει να κάνει όχι με τη διάρκεια, αλλά με το πόσο σφιχτό ήταν» εξήγησε.
Εισαγγελέας: Της είχε δαγκώσει τα χείλη;
Μάρτυρας: Όχι είναι από την πίεση. Είναι χτύπημα όχι δάγκωμα.
Εισαγγελέας: Έχετε κάτι να παρατηρήσετε σε σχέση με το χώρο; Υπάρχει περίπτωση να περάσει ο ήχος στη δίπλα μεζονέτα;
Μάρτυρας: Όταν γίνεται σε κρεβάτι, υπάρχει μαξιλάρι. Μου έκανε εντύπωση ότι υπήρχαν 3 θερμαντικά σώματα. Θεωρούσα ότι τα χρησιμοποιούσαν για το μωρό. Και σχολίασα ότι κοίταξε να δεις καινούργιο σπίτι και χρειάζονται έξτρα σώματα. Θεωρώ δηλαδή ότι τα σπίτια δεν είχαν καλή μόνωση.
Δεύτερος αστυνομικός
“Η αντίδραση του κατηγορουμένου όταν του είπε ο άλλος αστυνομικός «άστο τελείωσε» για τη γυναίκα του, ήταν σα να μη κατάλαβε τι έχει γίνει. Μας είπε κάποια στιγμή «γιατί τη σκότωσαν αφού τους έδωσα τα λεφτά». Από τις ερωτήσεις που μας έκανε κατάλαβε ότι είχε πεθάνει, αλλά η αντίδραση του ήταν τέτοια σαν να μην είχε πεθάνει η γυναίκα του. Η πρώτη αντίδραση ήταν σα να μη κατάλαβε, αλλά μετά είχε καταλάβει αλλά η συμπεριφορά του ήταν περίεργη. Ήταν ψύχραιμος σε σημείο που δε μπορούσα να το πιστέψω. Δεν έχω ξαναδεί τέτοια ηρεμία, τόση ψυχραιμία, είχε μια γαλήνη σε φάση που δεν το έχω ξαναδεί αυτό. Ήρθαν πολλές υπηρεσίες και σε όλες έλεγε την ιστορία σαν να μην έχει συμβεί κάτι σε αυτόν. Αν μου είχε συμβεί εμένα θα έλεγα «ρε παιδιά τα έχω πει πέντε φορές, πόσες φορές να τα πω
Μας είπε ότι οι ληστές είχαν όπλα και μάλιστα είπε ότι είχαν ένα όπλο σαν το δικό μου, γεγονός που μας έκανε εντύπωση γιατί ένα θύμα εκείνη τη στιγμή δεν παρατηρεί το είδος του όπλου. Μας προβλημάτισε επίσης το παράθυρο, ο τρόπος που αντιδρούσε ο κατηγορούμενος, το χτύπημα στο μέτωπο του για το οποίο απάντησε ότι δεν είχε χτυπηθεί, ήταν ψύχραιμος. Μάλιστα ρώτησε κάποιος από τον ασύρματο κι εκείνος απάντησε. Ήταν τόσο ψύχραιμος, δεν έχω συναντήσει ξανά τόση ψυχραιμία”
Πρόεδρος: Σας έκανε εντύπωση ότι υπήρχε απουσία συναισθήματος;
Μαρτυρας: Ήμασταν τόσοι άνθρωποι κάτω και δεν μπορούσαμε να συνέλθουμε, δε μιλούσαμε και εκείνος ήταν ψύχραιμος. Ο πρώτος πανικός που επικράτησε στο σπίτι, ακολουθήθηκε από ηρεμία. Ήταν σα να είπε «ότι έγινε, έγινε». Μόλις είπα «πάμε κάτω να μείνει καθαρός ο χώρος», ήταν σαν να τελείωσαν όλα.
Θεωρώ ότι το δεν παίρνω ανάσα και πεθαίνω δεν ήταν αληθές. Ήταν σφιχτά δεμένο αλλά δεν ήταν σε τέτοια κατάσταση. Από τη στιγμή που λύθηκε και μετά ήταν τρομερά ψύχραιμος, ήταν σαν να μην είχα πεθάνει η γυναίκα του. Ήμασταν μαζί 3-4 ώρες και δε μου είπε μια φορά «τι έπαθα! Έχασα τη γυναίκα μου». Πρώτη φορά στα 20 χρόνια είδα θύμα να έχει τέτοια ψυχραιμία.
