Τον Γολγοθά που βιώνει από το 2018 για να επουλωθούν οι πληγές που άφησε στο σώμα και στην ψυχή του παιδιού του η φωτιά, περιέγραψε στο δικαστήριο ο Θεοφάνης Χατζησταματίου που τόνισε πως στο Μάτι δεν έγινε τίποτε από αυτά που θα έπρεπε να γίνουν.
«Είναι ξεκάθαρο πως σε αυτήν χώρα ζούμε από τύχη» είπε ο μάρτυρας που η σύζυγος, ο γιος του και ο πατέρας του κινδύνευσαν να χάσουν την ζωή τους στην πυρκαγιά. «Όσοι ζήσανε εκείνη την ημέρα ζήσανε από τύχη. Δέκα δευτερόλεπτα χωρίζανε τη ζωή από τον θάνατο, όπως γίνεται στον πόλεμο».
Ο μάρτυρας, που έλειπε στο Ντουμπάι την ημέρα της φονικής πυρκαγιάς, κατέθεσε πως όταν έμαθε για τη φωτιά τηλεφώνησε στη σύζυγο του: «Μου λέει “δεν μπορώ να σου μιλήσω καήκαμε, καήκαμε!”. Το παιδί φώναζε, ζητούσε νερό. Πήρα τους γονείς μου. Ήμουν μέσα στον πανικό. Έβγαλα άμεσα εισιτήρια να γυρίσω. Μέχρι το βράδυ ήταν πλήρες χάος. Δεν μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί τους. Μου στείλανε μήνυμα ότι το παιδί πάει στο νοσοκομείο. Του μίλησα και μου είπε ότι πάνε στο Παίδων. Ρώτησα για την γυναίκα μου και μου λέει δεν είναι μαζί μας. Πανικός».
Σύμφωνα με τον κ. Χατζησταματίου επί ώρες προσπαθούσε να εντοπίσει τη σύζυγο του, η οποία νοσηλευόταν στο Σισμανόγλειο «με αφόρητους πόνους… μόνη της» ενώ σε νοσοκομείο με εγκαύματα είχε διακομισθεί και ο πατέρας του.
«Στις 30 Ιουλίου μου είπαν “έλα να προλάβεις την Κάλλι πριν την διασωληνώσουν”» κατέθεσε ο μάρτυρας για τη σύζυγο του, της οποίας του έδειξαν τις ακτινογραφίες θώρακος: «Ποτέ δεν θα ξεχάσω όταν είδα τις ακτινογραφίες του θώρακος της: δύο άσπρες κηλίδες. Έπρεπε να φορέσω χαμόγελο και να πάω στο παιδί. Να μην ξέρω τι να πω στο παιδί, αν θα την ξαναδεί. Η μαμά του δεν είχε πνευμόνια» είπε ο μάρτυρας για τη σύζυγο του.
Αναφερόμενος στον γιο του, ο μάρτυρας κατέθεσε ότι έμεινε 60 μέρες στο νοσοκομείο. «Έπαιρνε μορφίνη. Είχε παντού ορούς, δεν μπορούσε να ξαπλώσει, είχε καμένη πλάτη και πόδια. Έκανε δυο φορές χειρουργείο. Ο οργανισμός σε ένα παιδί επουλώνει γρήγορα. Οι πληγές όμως προκαλούν φαγούρα που ακόμη συνεχίζει, σκληραίνουν κομμάτια του δέρματος, τεντώνει και σκίζεται το δέρμα. Πρέπει να φορά ελαστικά. Κάθε βράδυ από το ξύσιμο δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Ψυχολογικά τέσσερα χρόνια τώρα χρειάζεται στήριξη. Από μωρό ωρίμασε απότομα. Μπαίνει στην εφηβεία με το μισό του σώμα σημαδεμένο. Δεν μπορεί να βγει στην παραλία. Για ένα χρόνο πηγαίναμε βράδυ στη θάλασσα με ολόσωμη φόρμα. Δεν μπορεί να κάνει γυμναστική. Έχει χάσει την εμπιστοσύνη του και σε εμάς που δεν μπορέσαμε να τον προστατεύσουμε. Κεράκι δεν μπορούσε να δει ούτε στην τούρτα του, ούτε στην εκκλησία. Τζάκι δεν ανάβουμε φυσικά».
Οργισμένος ο μάρτυρας είπε πως στο Μάτι «δεν έκαναν ούτε το ελάχιστο… Να ειδοποιήσουν ένα τέταρτο νωρίτερα για να μην χαθεί κανένας, να προλάβουν να φτάσουν στη θάλασσα… Το καλοκαίρι που περνά ο Καραγκιόζης και φωνάζει για παράσταση τον ακούμε όλες οι περιοχές. Ας έκαναν έστω αυτό αφού δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο. Υπάρχουν πολλοί άχρηστοι! Η φωτιά έκαιγε χαμηλή βλάστηση και κανείς δεν σκέφτηκε τι θα γινόταν αν έμπαινε μέσα στα πεύκα. Δείχνει ανθρώπους με πλήρη άγνοια της περιοχής και των ευθυνών τους».
