Το ζήτημα της ευθύνης των ειδικευόμενων ιατρών δεν έχει τύχει συστηματικού χειρισμού στη νομολογία και στην επιστήμη, ενώ συνήθως υφίσταται επιεικής αντιμετώπιση αυτών.
Οι ειδικευόμενοι ιατροί δεν πρέπει να απαλλάσσονται πάντοτε από την ευθύνη σε περίπτωση θανάτου ή σωματικής βλάβης από αμέλεια, καθώς η απαλλαγή τους θα ερχόταν σε αντίθεση με το γεγονός ότι αμείβονται (ένεκα και των εφημεριών) για όσο χρόνο διαρκεί η ειδίκευση (5-6 έτη). Έτσι, θα ευθύνεται ο ειδικευόμενος ιατρός κυρίως, όταν παρέλειψε να ειδοποιήσει έγκαιρα τον εφημερεύοντα ειδικό ιατρό, μολονότι μπορούσε να τον βρει, όταν ανέλαβε μόνος του τη διεξαγωγή διαγνωστικού ή θεραπευτικού εγχειρήματος και δεν παρέπεμψε το περιστατικό σε ειδικό ιατρό («αμέλεια του αναλαμβάνειν»), όταν παρέλειψε να παράσχει τις πρώτες βοήθειες με βάση τις γνώσεις της γενικής ιατρικής που αποκτώνται στο Πανεπιστήμιο ή να προβεί σε ενέργειες που δεν προϋποθέτουν ειδικές γνώσεις ή όταν έπραξε κατά παράβαση υποδείξεων και εντολών του ειδικού ιατρού.
Ωστόσο, στον ειδικευόμενο ιατρό δεν πρέπει να καταλογισθεί αντικειμενικά το αξιόποινο αποτέλεσμα, όταν παρίσταται και αντιμετωπίζει με βάση τις ειδικές του γνώσεις το ιατρικό περιστατικό ειδικός ιατρός (ιατρός που έχει λάβει ειδικότητα) που υπηρετεί σε νοσοκομείο με τον βαθμό του διευθυντή, του αναπληρωτή διευθυντή, του επιμελητή ή όταν ανέλαβαν να αντιμετωπίσουν το περιστατικό οι αρμόδιοι σύμφωνα με τον κανονισμό λειτουργίας του νοσοκομείου, επειδή τότε το ιστορικό συμβάν έχει υπαχθεί στον τομέα ευθύνης του ειδικού ιατρού ή των αρμόδιων ιατρών, εκτός βέβαια αν αυτοί ολοφάνερα παραβαίνουν τους κοινώς αναγνωρισμένους κανόνες της ιατρικής επιστήμης και τούτο υποπίπτει στην αντίληψη του ειδικευομένου, οπότε ο τελευταίος θα υποχρεούται με την παρέμβασή του να ενεργήσει ό,τι επιτάσσει το καθήκον ιατρικής μέριμνας και επιμέλειας.
Για να υπάρξει όμως ευθύνη του ιατρού για τη μη παροχή βοηθείας, πρέπει να συντρέχουν και άλλες προϋποθέσεις:
1) Να εμπίπτει η πάθηση στον χώρο της ειδικότητας του ιατρού. Εάν αυτό δεν συμβαίνει, ο ιατρός δεν απαλλάσσεται άνευ ετέρου από τις υποχρεώσεις του, αλλά πρέπει αφενός μεν να προβεί στις πρώτες απαραίτητες ενέργειες (διάγνωση, πρώτες βοήθειες), αφετέρου δε να φροντίσει για την παραπομπή του ασθενούς σε ιατρό της κατάλληλης ειδικότητας.
2) Να έχει απευθυνθεί ο ασθενής στον συγκεκριμένο ιατρό. Εάν έχει αποταθεί σε υγειονομικό φορέα (κλινική, νοσοκομείο κ.λπ.), η υποχρέωση του ιατρού θεμελιώνεται μόνο εφόσον αυτός είναι αρμόδιος να αναλάβει την θεραπεία του συγκεκριμένου ασθενούς, σύμφωνα με τον κανονισμό λειτουργίας του φορέα.
