Δικαιολογητική βάση για τη θέσπιση της παραγραφής ακόμη και στα σοβαρότερα αδικήματα που προβλέπονται στον Ποινικό κώδικα, αποτελεί η επιλογή του νομοθέτη να επικρατεί η κοινωνική ειρήνευση, ιδίως όταν, λόγω παρόδου ικανού χρόνου, τα εγκλήματα έχουν περιπέσει σε λήθη.
Πράγματι, η επαναφορά σοβαρών εγκλημάτων στο προσκήνιο, με την εκδίκασή τους μετά από 15, 20 και πλέον έτη, θα ξανάνοιγε παλιές και ιαθείσες, κατά το μάλλον ή ήττον, πληγές, θα αναμόχλευε τα μίση και τα πάθη και θα προκαλούσε μεγαλύτερη δοκιμασία στα θύματα ή στους συγγενείς αυτών, απ’ ότι όφελος ή ικανοποίηση.
Ένας άλλος λόγος που οδήγησε το νομοθέτη στην επιλογή αυτή, ήταν το γεγονός ότι όσο περισσότερο απομακρυνόμαστε χρονικά από ένα συμβάν, τόσο πιο δύσκολο είναι να εξακριβωθούν οι ακριβείς συνθήκες τέλεσης ενός εγκλήματος, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται αρνητικά ως και αυτή η ποιότητα της απονομής δικαιοσύνης.
Όπως γίνεται αντιληπτό, όλοι αυτοί οι δικαιολογητικοί λόγοι θέσπισης της παραγραφής δεν υφίστανται στις υποθέσεις τρομοκρατίας. Στα εγκλήματα τρομοκρατικών οργανώσεων, η επιλογή των θυμάτων συνήθως έχει σημειολογικό χαρακτήρα, διότι τα τρομοκρατικά εγκλήματα δεν αφορούν μόνο τα άμεσα θύματα αλλά και ολόκληρη την κοινωνία, καθώς αυτή αποτελεί τον κύριο αποδέκτη της δράσης της. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις όχι μόνο δεν περιπίπτουν στη λήθη αλλά ειδικά στις περιπτώσεις τρομοκρατικών οργανώσεων με πολυετή δράση, κάθε έγκλημα που έρχεται να προστεθεί στη δράση της, υπενθυμίζει σε όλη την κοινωνία και όχι μόνο στα θύματα τα προηγούμενα εγκλήματά της, τα οποία αυθωρεί αναβιώνουν. Η πάροδος χρόνου όχι μόνο δεν θεραπεύει τις πληγές της κοινωνίας αλλά καθιστά εντονότερο το αίτημα για διαλεύκανση των εγκλημάτων, ανακάλυψη και τιμωρία των αυτουργών, φυσικών και ηθικών. Επίσης στα εγκλήματα αυτά, όπως είναι γνωστό, γίνεται διεξοδική καταγραφή των συνθηκών τέλεσής τους, από επίλεκτους ανακριτικούς υπαλλήλους και ευλαβική φύλαξη των αποδεικτικών στοιχείων εις το διηνεκές, κατά τρόπο που να μην επηρεάζεται η ορθή απονομή της δικαιοσύνης από την εκδίκαση μετά πάροδο ικανού χρόνου.
Συνεπώς η εφαρμογή του θεσμού της παραγραφής στα εγκλήματα τρομοκρατικών οργανώσεων στερείται παντελώς δικαιολογητικής βάσης, όχι μόνο απέχει πολύ από οποιαδήποτε εύλογη στόχευση του νομοθέτη αλλά έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις αρχές που υπαγορεύουν την ύπαρξη του θεσμού της παραγραφής και πρέπει ρητά να εξαιρεθούν από το θεσμό αυτό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Το ισχύον νομικό πλαίσιο αναφορικά με το αίτημα Κουφοντίνα για μεταγωγή
Τηλεδίκες: Ο αντίπους του νομικού μας πολιτισμού
