H βιούμενη δυστοπία σήμερον, φρονώ ότι ανάγεται εις την «ξύλοις και ροπάλοις» επιβολή μίας ιατρικής πράξεως, η οποία αυτή καθ’ εαυτή,, προκαλεί εύλογες αμφιβολίες και δικαιολογημένη καχυποψία όταν επιστρατεύονται οιονοί μέτρα καταστολής καθώς και η καταγέλαστη φαιά προπαγάνδα αδαών τηλε-παρουσιαστών, της καθεστωτικής τηλοψίας υπό την έννοια ότι, αμιγώς κατά αυτόν τον τρόπο, αποδεικνύεται περίτρανα, ότι το Κράτος στερείται πλουραλιστικού επιστημονικού διαλόγου αλλά και επαρκών επιστημονικών επιχειρημάτων να πείσει ότι τα εμβόλια δεν ευρίσκονται σε πειραματικό στάδιο.
Ο εξαναγκασμός προς μία βίαιη πράξη, ήτοι η άσκηση παράνομης βίας, η επιβολή μίας πράξεως υπό το καθεστώς βίας ή υπό την επίδραση απειλής, ή υπό την επιβολή ενός προσώπου εις το οποίο ο συμμορφούμενος, οφείλει ιεραρχικά- υπηρεσιακά υπακοή ή τελεί εν σχέση εργασιακής εξάρτησης, αποτελούν μη ελεύθερες πρακτικές δημοκρατικών θεσμών.
Το αφήγημα της πανδημίας ερειδόμενο μονομερώς εις την κόλουρη επιχειρηματολογία του δικαίου της ανάγκης με ελλιπή στοιχεία, με την προβολή της πανάκειας πλέον, της περίπυστης εννοίας «του δημοσίου συμφέροντος», μείζον έκφανση του οποίου συνιστά η δημόσια υγεία, εγείρει ασφαλώς θεμιτά ερωτήματα ως προς τον έλεγχο της κατάχρησης και της κατά το δοκούν ερμηνείας της εν λόγω έννοιας.
Εν άλλοις λόγοις η κυβέρνηση, εκτίθεται διότι επιδιώκει να τιμωρήσει κοινωνικά τους μη εμβολιασθέντες, εκβιάζοντας τους στυγνά, με μαφιόζικες πρακτικές, όπως η αναιτιώδη εξάρτηση μίας ιατρικής πράξεως με το θεμελιώδες δικαίωμα εις την εργασία, επιβάλλοντας επ’ αορίστω ποινή αναστολής της εργασίας άνευ αποδοχών, η οποία επί της ουσίας συνιστά, εφόσον καθίσταται διαρκής μία σιωπηρά μορφή απόλυσης.
Πέραν από τον ως άνω απροκάλυπτο στραγγαλισμού προς εξώθηση του εργαζομένου τόσο εις τον ιδιωτικό όσο και εις τον δημόσιο τομέα, προς την άφευκτη λύση του ακούσιου εμβολιασμού, εγείρονται μείζονα ζητήματα καταχρηστικής πρακτικής διότι πλήττεται εκ βάθρων ο πυρήνας του δικαιώματος της εργασίας κατά τρόπο δυσανάλογο με τον επιβαλλόμενο μέτρο ως προς την δημόσια υγεία.
Η κατάφωρη αυτή καταστρατήγηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης αλλά και της εργασίας ως μέσο βιοπορισμού, ασφαλώς συνιστούν παράνομες, καταχρηστικές πρακτικές, καθώς και βάναυση προσβολή της προσωπικότητάς μας, και εν γένει της αξίας του ανθρώπου, ο οποίος ακουσίως εξαναγκάζεται να αναγορευθεί εις πειραματόζωο και ουχί όπως ρητά διαλαμβάνει, μεταξύ άλλων, το άρθρο 2 του Συντάγματος ότι πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας καθίσταται η προστασία της ανθρώπινης αξίας.
Ως εκ τούτου λοιπόν, φρονώ ότι έχει καταλυθεί παν ψήγμα νομιμότητας, οι μηχανισμοί της θεσμικής ελίτ, απολύτως ευθυγραμμισμένοι με τα διεθνή συμφέροντα της παγκοσμιοποίησης επιδιώκουν, με σαθρά επιστημονικά επιχειρήματα, ερειδόμενα αμιγώς εις την πάσης φύσεως προπαγάνδα, να πειθαναγκάσουν την κοινή γνώμη, με αδιαφάνεια (ίδετε το ακαταδίωκτο της επιτροπής των λοιμοξιολόγων), περί της αναγκαιότητας των εμβολίων, παρασιωπώντας εν ταυτώ, προκληθείσες παρενέργειες εκ των εμβολίων, όπου όλοι μας έχουμε διαπιστώσει εις τον μας κοινωνικό περίγυρο.
Η λαομίσητη αυτή, ναζιστικής επίνευσης πρακτική προς την ανθρώπινη αξία χρήζει ερεύνης, από σοβαρούς επιστήμονες, όπου θα αποτελέσει υλικό για τον ιστορικού του μέλλοντος, τον κατά το μάλλον ή ήττον, αμερόληπτο και όχι δια το ανυπόληπτο μηρυκαστικό ον, ήτοι το έμμισθο μίσθαρνο όργανο, του οποίου του χορηγήσαν το πτυχίο και τις κορυφαίες θεσμικές θέσεις, ούτως ώστε δια της κίβδηλης αυθεντίας του κύρους του, να καταπείθει τους αφελείς και αδαείς της διανοητικά λοβοτομημένης και αγεληδόν σκεπτόμενης μάζας.
Ίσως ο πρώτος και ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος δεν ήταν αρκετοί δια να οικοδομήσουμε ανεξάρτητα έθνοι καθώς και πλέγμα διατάξεων αλλά και δικαιοδοτικών οργάνων να σέβονται πραγματικά την ανθρώπινη αξία.
Εν κατακλείδι η ίδια ιστορία μας καλεί με ποιους θα συνταχθούμε αναφανδόν : με τα ανυπόληπτα ψοφοδεή μαλάκια του εκάστοτε συστήματος ή με την αλήθεια;
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
ΠΗΓΗ
