Η πολύκροτη υπόθεση της αγωγής του κ I. Mπιλλήρη και της συζύγου του Eυφροσύνης κατά του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου και της Β’ ΔΥΠΕ Νοτίου Αιγαίου με την οποία διεκδικείται αποζημίωση συνολικού ύψους 5 εκατ. ευρώ περίπου για ιατρικές παραλείψεις και αστοχίες που προκάλεσαν παράλυση για το υπόλοιπο της ζωής του παιδιού τους, υποστηρίζοντας ότι ευθύνη για την αναπηρία του φέρουν οι ιατροί που έκαναν τον τοκετό, θα απασχολήσει την προγραμματισμένη για την 28η Μαΐου 2021 συνεδρίαση του Θ’ Τριμελούς Τμήματος του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς (μεταβατική έδρα Ρόδου).
Με την υπ’ αρίθμ. 648/2006 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου η αγωγή των ανωτέρω είχε απορριφθεί και με την έφεσή τους ζητούν να ακυρωθούν όλες οι πραγματογνωμοσύνες που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της πρωτόδικης απόφασης και η ΕΔΕ που είχε διενεργηθεί αρμοδίως για την απόδοση πειθαρχικών ποινών, υποστηρίζοντας ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Όπως ξανάγραψε η «δ», το παιδί γεννήθηκε στις 6:40 π.μ. της 2ας Δεκεμβρίου 2002 με περιγεννητική ασφυξία και διεκομίσθη με το EKAB στην Aθήνα. H ολοκλήρωση του τοκετού έγινε με αναρροφητικό εμβρυουλκό. Oι γονείς του παιδιού ισχυρίζονται ότι η 27χρονη τότε μητέρα είχε ειρρηγμένο θυλάκιο και έπρεπε να υποβληθεί σε καισαρική τομή και να ακολουθηθεί η διαδικασία της αναρρόφησης. Oι γιατροί από την άλλη πλευρά υπεραμύνονται της διαδικασίας που ακολουθήθηκε.
Oι γονείς του παιδιού, παρουσίασαν ως μάρτυρα υπεράσπισης τη μαία του νοσοκομείου που υποστήριξε ότι υπήρξε αμέλεια και αστοχία από πλευράς των ιατρών και παρατήρησε ότι ο τοκετός έπρεπε να γίνει με καισαρική τομή και όχι να χρησιμοποιηθεί δύο φορές εμβρυουλκό που προκάλεσε βλάβη στο βρέφος. Yποστήριξε, επίσης, ότι σκοπίμως οι ιατροί και η διοίκηση του νοσοκομείου, αν και το είχε ζητήσει εγγράφως, δεν την κάλεσαν για να καταθέσει στο πλαίσιο της EΔE που διενεργήθηκε παρότι συμμετείχε στη διαδικασία του τοκετού, ενώ άφησε πολλά υπονοούμενα για προσπάθεια απόκρυψης της αλήθειας. Kατέθεσε ειδικότερα ότι η κατάσταση της υγείας της μητέρας και τα φάρμακα που της χορηγήθηκαν δεν καταγράφηκαν, όπως όφειλε να γίνει στην κατάσταση νοσηλείας και ότι η δήλωση γέννησης του παιδιού έγινε από ιατρό που δεν παρίστατο στον τοκετό.
H μαία έκανε, μάλιστα, λόγο για πλήρη «απομόνωσή» της από συναδέλφους της και από ιατρούς της κλινικής του νοσοκομείου λόγω της απόφασής της, να ρίξει άπλετο φως στην υπόθεση.
Η αντίδικη πλευρά διατείνεται ότι η διαδικασία που ακολουθήθηκε ήταν πράγματι η ενδεδειγμένη, ότι η βλάβη που υπέστη το βρέφος δεν οφειλόταν στη χρήση του εμβρυουλκού αλλά σε άλλους παράγοντες.
Είχε επισημανθεί ότι η μαία είχε ζητήσει η ίδια να μην καταθέσει στο πλαίσιο της ΕΔΕ ως μάρτυρας και ότι το απεφάσισε τον Οκτώβριο του 2002 και αφού είχε προηγουμένως υποβληθεί η αγωγή.
Πλήρη κάλυψη στους ιατρούς παρείχαν εξάλλου τόσο ο πραγματογνώμονας που όρισε το δικαστήριο όσο και το πόρισμα Ενορκης Διοικητικής Εξέτασης που διενεργήθηκε.
Στην απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου αναφέρεται ότι η μέθοδος που ακολουθήθηκε κατά την διάρκεια του τοκετού ήταν η μόνη ενδεδειγμένη και ότι η βλάβη που σημειώθηκε στο παιδί δεν οφείλεται σε κακή εφαρμογή συκιουλκίας είτε σε ανοξία κατά την διάρκεια του τοκετού.
Με την έφεση τους οι γονείς διεκδίκούν με την ιδιότητά τους να ασκούν τη γονική μέριμνα του ανηλίκου παιδιού τους Μιχαήλ – Ραφαήλ Μπιλλήρη, ποσό 4.990.131 ευρώ, για τον Ιωάννη Μπιλλήρη, ποσό 600.000 ευρώ, για την Ευφροσύνη συζ. Ιωάννη Μπιλλήρη, ποσό 1.500.000 ευρώ ή διαφορετικά να υποχρεωθεί το ΓΝΡ να καταβάλει στους ενάγοντες για λογαριασμό του παιδιού τους ποσό 2.151.571 ευρώ και ποσό 2.838.560 ευρώ σε 324 μηνιαίες δόσεις ύψους 8.761 ευρώ η κάθε μία την πρώτη ημέρα κάθε μήνα από 1/1/2003 μέχρι 29/12/2029 και το ποσό των 600.000 ευρώ στον πρώτο ενάγοντα και το ποσό των 1.500.000 ευρώ στη δεύτερη.
