Η Ε.Γ. είναι μία νεαρή Βρετανίδα 23 ετών. Χαρακτηρίζεται γοητευτική, εύγλωττη, πολύ πειστική, που ξέρει να εμπλέκει τους άνδρες.
Αποσκοπεί με ψεύτικες καταγγελίες, να κερδίζει την συμπάθεια και την αποδοχή των άλλων, αλλά και να έχει οικονομικές εισπράξεις από την καταιγιστική δημοσιότητα.
Του Ανδρέα Αναγνωστάκη, Δικηγόρου – Ποινικολόγου
Ισχυρίστηκε πολλές φορές ότι έπεσε θύμα πολλαπλών βιασμών και sex trafficking από άνδρες.
Κατέφυγε σε ακραία τεχνάσματα, για να κάνει πειστικούς τους ισχυρισμούς της. Εφτασε στο σημείο να αυτοτραυματίζεται με σφυρί, ώστε να αποκτά την εικόνα αληθινού θύματος.
Οι άνδρες που κατηγόρησε για βιασμούς και αποπλανήσεις, στιγματίστηκαν για όλη τους τη ζωή.
Η πιό σοβαρή καταγγελία που διατύπωσε και κατήγγειλε, αφορούσε τον Μ.Ρ έναν επιχειρηματία 43 ετών τον οποίο εμφάνιζε ότι την αποπλάνησε, από την ηλικία των 12 ετών και στην συνέχεια την ανάγκαζε να ικανοποιεί ερωτικά μεγαλύτερους άνδρες στην Αγγλία.
Αυτός όπως κατέθεσε στο δικαστήριο, την είχε συναντήσει μόνο μία φορά στη ζωή του, σε ένα οικογενειακό πάρτυ.
Τρείς άνδρες από αυτούς που ενοχοποίησε, επιχείρησαν να βάλουν τέλος στη ζωή τους ως αποτέλεσμα των τεχνασμάτων της, για βιασμούς.
Η πειστικότητα των καταγγελιών της, ήταν τέτοια, ώστε δημιουργήθηκε μία διαδικτυακή καμπάνια από υποστηρικτές της, με τίτλο JFE που συγκέντρωσε “χιλιάδες λίρες”.
Η σχετική ομάδα στο facebook είχε πάνω από 100.000 μέλη. Είχαν κυκλοφορήσει προϊόντα με σύμβολο τον αγώνα για δικαίωση της 23χρονης, έναν μώβ ελέφαντα.
Είχαν γίνει και συγκεντρώσεις υποστήριξης από ανθρώπους που πίστευαν πως η Αστυνομία προσπαθούσε να κουκουλώσει, την υπόθεση.
Τελικά οι αστυνομικοί που πραγματοποίησαν κανονικές και αποτελεσματικές έρευνες, αποκάλυψαν στοιχεία που διέψευδαν πλήρως τις φρικτές καταγγελίες της.
Ακολούθησε δίωξη από τον Εισαγγελέα. Και καταδικάστηκε για “διαστρέβλωση της απονομής της Δικαιοσύνης” σε 8 ½ χρόνια φυλάκιση.
Μετά την καταδίκη της, ζήτησε δημόσια “συγνώμη” από τα θύματά της, για τις επιπτώσεις, που είχαν στην ζωή τους οι ψευδείς καταγγελίες της.
Η περίπτωση είναι χαρακτηριστική. Οχι όμως μοναδική.
Πρόκειται για συμπτώματα, ναρκισσιστικής, αντικοινωνικής διαταραχής προσωπικότητας, που κυκλοφορούν ανάμεσά μας.
Καταγγέλλουν ψέμματα για να κερδίσουν την επωνυμία, την αποδοχή, την διαφήμιση, αλλά και λίρες!….
Δυστυχώς πρόκειται για ένα φαινόμενο που εξαπλώνεται. Και δεν αποτελεί μόνο κοινωνικό ζήτημα. Αλλά και δικαστικό.
Και στην χώρα μας έχουμε τέτοια φαινόμενα. Και μάλιστα έντονα. Ενδεικτικά αναφέρεται μία από τις πολλές περιπτώσεις που ενώ η γυναίκα γνώριζε πως το ποινικό και αστικό μέρος της πράξης είχαν παραγραφεί και πως γεγονότα δεν μπορούσαν να αποδειχτούν, γιατί μάρτυρες δεν υπήρχαν, κατήγγειλε βιασμό πριν από 30 περίπου χρόνια. Οπως φαίνεται η μόνη επιδίωξή της, ήταν ο διασυρμός του “καταγγελλόμενου”, ο οποίος μάλιστα κατά πληροφορίες, δεν άντεξε και απεβίωσε.
Λιγώτερο γνωστή είναι η περίπτωση της κυρίας σε ταξί, που όταν ο ταξιτζής της ζήτησε, να του καταβληθεί το κόμιστρο, μετά το τέλος του δρομολογίου, εκείνη αρνήθηκε και άρχισε να σκίζει τα ρούχα της και να φωνάζει ότι ο ταξιτζής την βίαζε!..
Ο βιασμός είναι βαρύ αδίκημα. Προϋπόθεση έχει την χρήση σωματικής βίας ή την απειλή σοβαρού και άμεσου κινδύνου ζωής. Τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον 10 ετών. Μπορεί να φτάσει μέχρις και ισόβεια.
Η δημοσιοποίησή του, εξουθενώνει ατομικά, οικογενειακά, κοινωνικά και ηθικά τον “καταγγελλόμενο” μέχρις τέλους ζωής.
Και απαξιώνει και την οικογένειά του, με επιπτώσεις στην κοινωνία ολόκληρη.
Ταυτόχρονα είναι ένα αδίκημα του οποίου η απόδειξη είναι δύσκολη.
Συνήθως δεν έχει μάρτυρες. Δεν έχει Χαρτιά. Δεν έχει γενετήσια ευρήματα, αν δεν γίνει η καταγγελία αμέσως.
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή και γνώση, σε όποιον κληθεί να διαχειριστεί μία καταγγελία βιασμού.
Κατ’ αρχήν πρέπει η “καταγγέλλουσα” και “ο καταγγελλόμενος”, με Εισαγγελικές παραγγελίες, να εξεταστούν αμέσως από “Ειδικούς” για την ψυχική τους υγεία για τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά τους.
Να ερευνηθεί, αν η καταγγέλλουσα έχει συμφέρον, που τροφοδοτεί συνήθως την ανεντιμότητα. Αν έχει εθισμό και αυταπάτη στα ψέμματα που λέει.
Κυρίως, πρέπει να γίνει κοινή πεποίθηση, πως η ποινή για την ψευδή καταμήνυση του βιασμού, δεν πρέπει να περιορίζεται στα 2 έτη που προβλέπεται για το αδίκημα της ψευδούς καταμήνυσης.
Πρέπει κατά την Αρχή της αναλογικότητας, να γίνει νομοθετικά η ποινή της ψευδούς μήνυσης, ισοβαρής με την ποινή του βιασμού.
Να έχει τις ίδιες επιπτώσεις, στην ψευτομηνύτρια.
Η Βρεταννίδα της περίπτωσής μας, υποβλήθηκε στην αναλογικότητα. Καταδικάστηκε σε 8.1/2 χρόνια φυλακή και την εκτίει!
Και ως πρόσθετη επίπτωση, προβλήθηκε επώνυμα Ντοκυμαντέρ στο BBC με τίτλο “σκάνδαλο ψευδούς αποπλάνησης- σοκαριστικό βίντεο από το θέατρο που έπαιζε στις Αρχές”.
