Είναι πρόδηλο ότι δικαίωμα επικοινωνίας του παππού και της γιαγιάς συνιστά αυτοτελές και ανεξάρτητο δικαίωμα εκ του δικαιώματος επικοινωνίας των απώτατων ανιόντων, το οποίο πηγάζει απευθείας εκ του Νόμου και δη του άρθρου 1520 παράγραφος 2 το οποίο αναγνωρίζει την εκατέρωθεν ικανοποίηση του φυσικού αισθήματος αγάπης (τόσον των απώτατων ανιόντων όσον και των εγγονών) προκειμένου να καλλιεργηθεί αυθορμήτως ένας ισχυρός συναισθηματικός δεσμός αλλήλοις, προς αποτροπή μίας βίαιης αποξένωσης μεταξύ τους, η οποία θα επιφέρει αυτοδικαίως εις το μέλλον βλαπτικές επιπτώσεις εις την ψυχοσυναισθηματική τους ανάπτυξη αλλά και εις την ισόρροπη διάπλαση της προσωπικότητας των ανήλικων τέκνων.
Η διατήρηση της συχνής και αγαστής επικοινωνίας των απώτερων ανιόντων με τα εγγόνια τους, ήδη αρχήθεν της ζωτικής των ηλικίας, δηλονότι ότι είναι αυτή, της βρεφικής και νηπιακής, θα ενισχύσει μεταξύ τους τον ψυχικό δεσμό και θα διευρύνει τον κύκλο των ανθρώπων οι οποίοι θα ενδιαφέρονται, θα νοιάζονται για αυτά, παρακολουθώντας εκ του σύνεγγυς και δια ζώσης της βαθμηδόν ανάπτυξη και πορεία των εις των βίο των, με αποτέλεσμα να δύνανται, πέραν των γονέων αυτών καθ’ αυτών των τέκνων, να τους προσφέρουν, οσάκις απαιτηθεί, πάσα ηθική και υλική συνδρομή.
Το προσωποπαγές δικαίωμα της επικοινωνίας, συμβάλλει εις την ύπαρξη διαρκούς προσωπικής επαφής, μεταξύ των ανιόντων και των εγγονών, με γνώμονα την εξυπηρέτηση του υπέρτερου συμφέροντος των τέκνων, επί μακρόν, χωρίς βεβαίως να θίγεται η γονική μέριμνα των γονένω και απαγορεύεται ρητώς η παρεμπόδισή του, παρεκτός εάν συντρέχουν ειδικά και εμπεριστατωμένα αιτιολογημένοι λόγοι.
Ως εκ τούτου προστατεύεται το δικαίωμα άσκησης επικοινωνίας των ανιόντων με τα εγγόνια τους, διότι εξυπηρετεί το καλώς νοούμενο συμφέρον του παιδιού και δεν νομιμοποιείται οι γονείς το στερήσουν εφόσον δεν συντρέχει ειδικός λόγος, εάν ούχ ήττον το πράξουν, οι θιγόμενοι (παππούδες και γιαγιάδες) δύνανται να προσφύγουν εν πρώτοις, ένεκεν της συνδρομής λόγου επείγοντος ο οποίος συνίσταται εις την επέλευση αποξένωσης και αποδυνάμωσης των δεσμών με τα εγγόνια τους, να ζητήσουν, προσωρινή ρύθμιση της επικοινωνίας δια μέσου της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων, καταθέτοντας αυτοτελές δικόγραφο αίτησης, δυνάμει του άρθρου 686 του Κ.Πολ.Δ, (ερειδομένη εις τις διατάξεις των άρθρων 1520 παράγραφος 2 εδαφ. ΑΚ-όπως ισχύει μετά την αντικατάσταση του δυνάμει των άρθρων 13 και 30 του Ν. 4800/2021 και 735 του Κ.Πολ.Δ).
Εφόσον δε εκδοθεί η εν θέματι απόφαση υπέρ των παππούδων υπό την απειλή χρηματικής ποινής, εις βάρος των γονέων, δια πάσα βεβαιωμένη παράβαση, ύψους 200 ευρώ, επί των συγκεκριμένων διατασσομένων ημερών και ωρών, και μετά ταύτα, οι γονείς εξακολουθούν κατά συναυτουργία, να ματαιώνουν εκ δόλου και εκ προθέσεως την επικοινωνία, οι θιγόμενοι δύνανται να επιτείνουν έτι περαιτέρω τα σύννομα μέσα τα οποία του δίδει ο Νόμος ήτοι, να επιδώσουν την εκδοθείσα απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων, με επισυνημμένη παρά πόδα αυτής, αίτηση επιταγής προς εκτέλεση δυνάμει του άρθρου 700 παρ. 2, 728, 735 και 904 του Κ.Πολ.Δ, δια της οποίας θα επιτάσσονται, οι παραβάτες γονείς, εσχάτως όπως συμμορφωθούν εκουσίως προς το διατακτικό της αποφάσεως, άλλως θα βεβαιώνεται προσηκόντως , δια εκάστη φορά που οι καθ’ ών θα παρεμποδίζουν την προβλεπόμενη επικοινωνία , με τα ανήλικα εγγόνια (ως παππούδες και γιαγιάδες) με πρόθεση ματαιώσεως και αποτροπής της επικοινωνίας αυτής ταύτης, παραβιάζοντας κατάφωρα το διαλαμβανόμενο διατακτικό της, κατ’ άρθρο 950 παράγραφος 1 του Κ.Πολ.Δ, δια της επιβολής χρηματικής ποινής 200 ευρώ δια εκάτερη παραβίαση όπως απειλείται εις βάρος του ως μέτρο αναγκαστικής εκτέλεσης εις το διατακτικό των αποφάσεων.
Ασφαλώς δια να επιτευχθεί κατ’ ουσίαν η βεβαίωση εκάστης παράβασης απαιτείται δικαστικός επιμελητής δια την δέουσα σύνταξη διαπιστωτικής πράξεως, κατ΄ άρθρο 950 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ,. συν την υποβολή αυτοτελών μηνύσεων παρουσία μαρτύρων περί της συστηματικής και κατ’ εξακολούθηση ενδεχομένως παραβίασης της δικαστικής αποφάσεως, κατ’ άρθρο 169 Α του Π.Κ, ούτως ώστε να έχουν συγκεντρωθεί δεόντως και προσηκόντως, δια μέσου των ως άνω, επαρκώς αρκούντος στοιχεία, προς θεμελίωση της επιγενόμενης αναγνωριστικής αγωγής η οποία εκδικάζεται ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, κατ’ άρθρο 614 του Κ.Πολ.Δ δια την κατάπτωση της χρηματικής ποινής των 200 ευρώ, δια εκάστη βεβαιωμένη παράβαση, με αποτέλεσμα να εκδοθεί μία καταδικαστική απόφαση, δια της οποίας ο παραβάτης να καλείται να καταβάλλει χρηματική ποινή δια την αξιόμεμπτη συμπεριφοράς του.
Χαράλαμπος β Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
