Το ιδεολογικό υπόβαθρο και οι συνθήκες διαμόρφωσης μία διάταξης νόμου, ιδίως ως προς το Ποινικό δίκαιο, λαμβάνει υπόψιν πολυσχιδείς παραμέτρους αλλά και ετερόκλητα επιστημονικά ευρήματα, ούτως ώστε να αποκρυσταλλωθεί ένας όρος ο οποίος αντανακλά την προσβολή ενός εννόμου αγαθού, ή την παραβίαση ενός «αναγκαστικού» κανόνα δικαίου, με απώτερο σκοπό την διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης και την προάσπιση του ανθρώπινου πολιτισμού.
Το μείζον είναι η συνισταμένη των επιμέρους επιστημών οι οποίες συμβάλλον και διαλέγονται διηνεκώς δια την διάπλαση μίας τάσης εις την κοινωνία, η οποία, προσωρινώς -και όχι απαρασάλευτα λόγω της άφευκτης δυναμικής πορείας και εξέλιξης του βιοτικού μας γίγνεσθαι- διαμορφώνεται, δέον όπως καθίσταται αφενός μεν κατά το δυνατόν αντικειμενική, αθροίζοντας και μη αποκλείοντας ιδεοληπτικά όλες τις τάσεις, λαμβάνοντας υπόψιν ασφαλώς και τα αντίστοιχα δικαστηριακά τεκμήρια και εν γένει επιστημονικά δεδομένα και άλλων χωρών.
Εν άλλος λόγοις η πολύ-σύνθεση, συνιστά τον καταλύτη και το ένζυμο δια την διαμόρφωση μίας τέτοιας διάταξης η οποία θα ερείδεται εις τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της εγκληματικής δράσης εις την Ελλάδα, βασιζόμενη και εις τα αντίστοιχα επιστημονικά δεδομένα διεθνώς, ούτως ώστε να προσδιοριστεί το γε νυν έχον, η προσήκουσα κατευθυντήρια γραμμή του δικαιοπολιτικού ορθού, προς σκοπό την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος εις την κοινωνία.
Πέραν όμως από τα αμιγώς θεωρητικά επιστημονικά ευρήματα, φρονώ ότι επιβάλλεται να ληφθούν υπόψιν και η αποτελεσματικότητα μίας διάταξης ή ο χαρακτηρισμός εκ νέου ή αποχαρακτηρισμός ενός, λόγου χάριν, ποινικού αδικήματος να καθίσταται αντικειμενικός, εις το μέτρου του δυνατού, υπηρετώντας την νομική επιστήμη, το αντικειμενικώς ορθό αλλά και του περί κοινού αίσθημα δικαίου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αθώες για το … Φρίξο
Δίωξη για προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας άσκησε ο Εισαγγελέας σε βάρος των δύο 28χρονων που παρενόχλησαν δύο ανήλικες
Η Κοινωνιολογία και η Φιλοσοφία του Δικαίου έχω εισφέρει τα μέγιστα καθώς και ο κλάδος της Βιοηθικής δια αντίστοιχα τέτοια ζητήματα μείζονος και καίριας φύσεως δια την διαμόρφωση μίας καινοφανούς διατάξεως, η οποία, θα ενταχθεί ως όρος εις την έννομη τάξη.
Μετά την ως άνω ταπεινή υποκειμενική εισαγωγή εκφράζω αμιγώς προσωπική άποψη, δίχως να αξιώνω εχέγγυα εγκυρότητας, αλλά κομίζω σεμνά, μία γνώμη, η οποία εύχομαι οι πλέον επαΐοντες ίσως την θεωρήσουν βάσιμη και την λάβουν ενδεχομένως υπόψη τους θετικά ή αποθετικά.
Ο όρος της γυναικοκτονίας, ως προς εμένα τουλάχιστον δεν καθίσταται ως επιστήμονα του δικαίου καταληπτός, δίχως ασφαλώς να αντιμάχομαι, όποιες θεωρίες εκτίθενται και τεκμηριώνονται ειδικά και εμπεριστατωμένα, αλλά φρονώ ουδόλως κομίζει, κάτι ειδικότερον από τον όρο ανθρωποκτονία, όλως τουναντίον φέρεται ότι ο εν λόγω όρος διαφοροποιεί την γυναίκα από τον γενικό ορισμό του ανθρώπου.
Το ποινικό δίκαιο κολάζει ποινικά, με την διαβάθμιση βεβαίως του υπαιτιότητας, την ανθρωποκτονία ως πράξη δια κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως φύλου, πολιτικών φρονημάτων, εθνικών χαρακτηριστικών, σεξουαλικού προσανατολισμού και θρησκευτικων πεποιθήσεων και ούτω καθ’ εξής, ως νόμος και ύστερα, διαρκούσης της επ’ ακροατηρίου δίκης, παρατίθενται οι συνθήκες τελέσεως του αδικήματος αυτού καθ’ αυτού αλλά και εν γένει τα επιμέρους χαρακτηριστικά γνωρίσματα της πράξεως, ερειδόμενες ενδεχομένως και επί της βάση είτε της κοινωνιολογίας ή της εγκληματολογίας.
Δηλαδή η χρήση όρων, διχοστατικής φύσεως ή κατηγοριοποιήσεως, μεταξύ ανδρών, γυναικών, νυμφευμένων, διαζευγμένων, ανοίγει τους ασκούς του εώλου να κατακερματιστεί η ανθρωποκτονία και να αντιμετωπίζεται διαφορετικά, ή να προσδιορίζεται με βάσει τα επιμέρους χαρακτηριστικά, φερ’ ειπείν, με γνώμονα τον σεξουαλικό προσανατολισμό τον οποίο έτυχε να φέρει το θύμα, δίχως όμως ο δράστης της ανθρωποκτονίας να το γνώριζε, ή ομοίως και αντιστοίχως τις πολιτικές είτε ενδεχομένως τις θρησκευτικές πεποιθήσεις.
Εννοώ ότι πέραν από τον νόμο περί ρατσισμό, ως επιβαρυντική περίπτωση, δεν θεωρώ ότι θα εισφέρει δεόντως,το παραμικρό, ο διαχωρισμός αυτός η εν γένει κατηγοριοποίηση της ανθρωποκτονία σε συζυγοκτονία ή γυναικοκτονία.
Εν κατακλείδι, φρονώ ότι καίριο είναι να εγκύψουμε στο αποτέλεσμα των νομοθετικών αυτών επιλογών, εις την πρόληψη του εγκλήματος και την παιδεία εις την κοινωνία, δια να βελτιωθεί η πορεία της κοινωνικής συμπεριφοράς μελετώντας πιο εμβριθώς την ύπαρξη αιτιώδης συνάφειας, ποιος εν τέλει καθίσταται ηθικός αυτουργός δια παραλείψεως εμπέδωσης των σωστών παιδαγωγικών προτύπων, εις την βάση της κοινωνίας, ως οφείλει κατά το Σύνταγμα δια να παράγεται κακώς το αξιόποινο επιζήμιο αποτέλεσμα;
Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
