Η ποινικοποίηση της καθημερινής πρακτικής του βίου και ιδίως δια της έντασης της ποινικών διατάξεων οι οποίες στοχεύουν προς την εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων καθότι ουδόλως θεσπίζονται δια αντικειμενικών κριτηρίων εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος, προς αντικειμενικό σκοπό την εύρυθμη λειτουργία του κοινωνικού συνόλου, απλώς περιέχουν φωτογραφικές διατάξεις προς τιμώρηση όσων ασκούν δια πράξεων και παραλείψεων κριτική προς την εκάστοτε κυβέρνηση, η οποία αποδεικνυομένων των ανωτέρω, λειτουργεί κατά το μάλλον ή ήττον ως σιδηρούν καθεστώς κατά των αντιφρονούντων παρά μία ελεύθερη δημοκρατική κοινωνία.
Ο πειθαναγκασμός της κοινής γνώμης δήθεν περί της επικράτησης ελευθεριών ,ενώ εις την πράξη συντελείται το ακριβώς αντίθετο, τούτο δε επιτυγχάνεται συστηματικά, εκ των μέσων μαζικής ενημερώσεως, τα οποία λειτουργούν ως έμμισθοι δούρειοι ίπποι εξω-εθνικών συμφερόντων, τα οποία αντί πακτωλών χρημάτων, δρουν και λειτουργούν ως μηχανισμοί εκμαυλισμού και ποδηγέτησης της κοινής γνώμης, επιστρατεύοντας την φαιά διαστρεβλωτική προπαγάνδα του εκάστοτε αυθεντικού συστήματος, άνευ ετέρου τινός.
Η τροποποίηση της παραγράφου 1 και προσθήκη παραγράφου 3Α στο άρθρο μόνο του Ν. 1178/1981- περί της ευθύνης περί του τύπου, αποδεικνύει, υπό το πρόσχημα, ως είρηται ανωτέρω, δήθεν της διαφάνειας και πατάξεως αμείλικτα φαινομένων διαφθοράς, όπου βάσει των οποίων θέσπισαν την ως άνω διάταξη, πλην όμως κατ’ ουσίαν ο κύριος σκοπός των κρατούντων έγκειται εις την πλήρη κηδεμονεύση της έντυπης πληροφορήσεως καθοιονδήποτε τρόπο, ούτως ώστε, ο ιδιοκτήτης εφημερίδας να καθίσταται επί μάλλον και μάλλον συγκρατημένος ως προς την αποκάλυψη της αλήθειας, σκεπτόμενος, ότι τυχόν αποζημιώσεις τις οποίες θα καλείται να καταβάλλει, εις τον φερόμενο θιγόμενο, εξ ορισμένου υποτιθέμενου επιλήψιμου δημοσιεύματος, κατόπιν εκδοθησόμενων δικαστικών αποφάσεων, θα καταλαμβάνει και τον ίδιο επαχθώς αναλογικώς ως φυσικό πρόσωπο.
Εν άλλοις λόγοις, ο Νέος Νόμος εγκαθιστά μία νεοπαγή κερκόπορτα περιστολής της ελευθερίας του λόγου και έμμεσης πλην ιταμής λογοκρισίας και φαλκίδευσης της ελεύθερης δυνατότητας ελέγχου των πραξικοπηματικών αυθαιρεσιών της εξουσίας, εν κρυπτώ και παραβύστω εκ του καθημαγμένου και τάλαινος Ελληνικού λαού.
Τούτο διότι δια του νέου νόμου, ένθα η εκάστοτε εφημερίδα, υποχρεούται να αναγράφει εις την ταυτότητά της άνευ ετέρου τινός, τον ιδιοκτήτη της έκδοσης της εφημερίδας, τον νόμιμο εκπρόσωπο, τον μέτοχο ή εταίρο (αναλόγως) την μορφή της εκάστου εταιρίας ως μόρφωμα, ο οποίος κατέχει το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών ή εταιρικών μεριδίων, τον Διευθυντή της εφημερίας και τον Διευθυντή της Συντάξεως.
Σαφώς, τοιουτοτρόπως και αδιαμφισβητήτως κατοχυρώνεται η διαφάνεια και εκμηδενίζεται η πιθανότητα αχυρανθρώπων και αγνώστων λοιπών στοιχείων ως προς την έκδοση των εφημερίδων, πλην όμως τούτο, καθίσταται κάτι παντελώς διαφορετικό και δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως εργαλείο οικονομικής εξόντωσης και ελέγχου του τύπου.
Μεταξύ άλλων, θεσπίστηκε ότι ο μέτοχος ή εταίρος ο οποίος θα καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών ή εταιρικών μεριδίων, υπέχει εις ολόκληρον και αλληλεγγύως ευθύνη μετά της ιδιοκτησίας της εταιρίας εις περίπτωση, όπου εγερθεί εις βάρος της εφημερίδας αγωγή δια συκοφαντική δυσφήμιση, προσβολή προσωπικότητας, εξύβριση, ή τυχόν διασπορά ψευδής ειδήσεως.
Υπό τις ως άνω συνθήκες ο τύπος τίθεται εις την κλίνη του προκρούστη και υπόκειται υπό του ασφυκτικού ελέγχου και τυχόν επικρεμμάμενης Δαμοκλείου Σπάθης εξοντωτικών χρηματικών αποζημιώσεων.
Συστοίχως, εις περίπτωση μη συμμορφώσεως των εφημερίδων ως προς την υποχρέωση αναγραφής της ταυτότητας ,των ως άνω στοιχείων, συνεπάγεται διοικητικό πρόστιμο 10.000 ευρώ, επιβαλλόμενο δια του Ε.Σ.Ρ, η απόφαση του οποίου αποτελεί εκτελεστό τίτλο, ο οποίος βεβαιώνει την ύπαρξη χρέους εκ της Α.Α.Δ.Ε, κατά το άρθρο 2 του Κ.Ε.Δ.Ε, ακολούθως τούτο διαβιβάζεται μέσω της οικείας Δ.Ο.Υ προς το Πρακτορείο διανομής τύπου και επισπεύδεται αμελλητί ή άμεση κατάσχεση των εισπράξεων προς ικανοποίηση του διοικητικού προστίμου, εις βάρος της εφημερίδας η οποία δεν συμμορφώθηκε.
Η επίσπευσης κατάσχεσης εις χείρας τρίτου, καθώς και η τυχόν εκχώρηση τρίτου κατά τον νόμο έπεται της ως άνω διαδικασίας η οποία ανυπερθέτως προηγείται, νυν εις περίπτωση της ασκήσεως της προσηκούσης διοικητικής προσφυγής, σταθμίζεται το δημόσιο συμφέρον καθώς και ο οιονεί «πρότερος έντιμος βίος» της εφημερίδας ως προς την ροπή τελέσεως συναφών αδικημάτων ως προς την χορήγηση της αναστολής. Τύπου
Εν κατακλείδι βαίνουμε προς τον ενταφιασμό της Δικαιοσύνης.
Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
