Η καθημαγμένη οριοθέτηση των εξουσιών, δυνάμει του άρθρου 26 του Συντάγματος καθίσταται πρόδηλη, διότι επί καθημερινής βάσεως καθιστάμεθα κοινωνοί, την καταστρατήγησης της Συνταγματικής ή της υπερνομοθετικής ισχύος, δυνάμει διεθνών και Ευρωπαϊκών συμβάσεων, δια τα ατομικά δικαιώματα ενός προσώπου και δη του κατηγορουμένου.
Η προϊούσα σήψη των θεσμών, αποδεικνύεται πρωτίστως εκ της ελλείψεως του προσήκοντος Νομικού πολιτισμού, καθότι τα Θεσμικά όργανα της Δικαιοσύνης, παρακολουθούν αμήχανα, την ετυμηγορία των καθεστωτικών μέσων μαζικής ενημερώσεως της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας αναφορικώς προς την κατεύθυνση την οποία θα δώσουν, καθόσον αφορά τον χειρισμό ορισμένων υποθέσεως δημοσίου ενδιαφέροντος.
Τούτο συμβαίνει και επί των ημερών μας και δη ανενδοίαστα και κατά κόρον, με εξωνημένης δημοσιογράφους, οι οποίες καθίστανται ακροβολισμένοι σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές και ειδησεογραφικά δελτία, τα οποία, ως έμμισθα φερέφωνα και κύμβαλα αλαλάζοντα του συστήματος, επιδίδονται ανερυθρίαστα σε τηλεδίκες καταλύοντας παν ψήγμα νομιμότητας και ποδοπατώντας κάθε δικονομικό εχέγγυο δια τα δικαιώματα των εμπλεκομένων εις μία δίκη.
Η απαράδεκτη αυτή κατάσταση η οποία υποσκάπτει εκ βάθρων το Δημοκρατικό μας πολίτευμα, δηλαδή η Δικαιοσύνη να απηχεί ενίοτε, το εσκεμμένως διαπλαθέν, υπό των Μέσων Μαζικής Ενημερώσεως, κλίμα, τα οποία κατά άνωθεν εντολή, δρουν πραξικοπηματικά και ασφαλώς αντιθεσμικά ως θεραπαινίδες του συστήματος προκειμένου να στρέψουν κατά βούληση την προσοχή της κοινής γνώμης, αποτελεί ένα οξύ σύμπτωμα παρακμιακής αποσύνθεσης, ενός συντεταγμένου κράτους.
Η ετυμηγορία δηλαδή των δικαστικών λειτουργών να υποκαθίσταται εν πολλοίς, από πρόχειρες εκτιμήσεως, εξαντλούμενες εις τον αδυσώπητο τηλεοπτικό χρόνο, υπό των δημοσιογράφων και εις επίρρωση δήθεν της εγκυρότητας αυτής να επιχειρηματολογούν εγκάθετοι τρίτοι ως οιονεί δημόσιοι κατήγοροι, χωρίς να παρεμβαίνει το εθνικό ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο ή να υφίσταται μέχρι τούδε νομοθετική παρέμβαση προς πάταξη του έκνομου και αήθους τούτου φαινομένου, συνιστά θεσμική εκτροπή.
Η Δικαιοσύνη καθίσταται κατά το Σύνταγμα ανεξάρτητη και ισχυρά, διότι οι Δικαστές- Εισαγγελείς- Ανακριτές, ανυπερθέτως γνωρίζουν, πολύ καλύτερα εξ επαγγέλματος το να διακρίνουν το έγκλημα και με βάση την σχηματισθείσα δικογραφία, σεβόμενοι το δικαίωμα της προηγούμενης ακροάσεως εκ μέρους των κατηγορουμένων, ούτως ώστε να τηρηθούν απαρεγκλίτως τα εχέγγυα της δίκαιης δίκης, ως εκ τούτου δεν επιτρέπεται να παρεμβάλλεται εις το ιερό έργο τους, ουδείς τρίτος.
Τοιουτοτρόπως, περιφρουρείται η δημοκρατία, η αμεροληψία και η αντικειμενική κρίστη της Δικαιοσύνη, συμβάλλοντας οριοθετημένα και σαφώς προς την εύρυθμη λειτουργία της Δημοκρατίας.
Ούχ ήττον, σήμερον η έννοια της Δίκαιης Δίκης απισχναίνει υπό την ανοχή της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας, η οποία επεμβαίνει διακριτικά εις το έργο της Δικαιοσύνη προκειμένου να λάβει αποφάσεις άνευ σοβαρού κατηγορητηρίου, ή ερμηνεύοντας αηθώς και κατά το δοκούν τις διατάξεις του Νόμου, με αποκλειστικό σκοπό ο φερόμενος ως δράστης να τιμωρηθεί παραδειγματικά, ούτως ώστε να αναγορευθεί εις την κοινή γνώμη ως «δράστης-μίασμα», προκειμένου να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή.
Η παράνομη δηλαδή μεταχείριση ενός δράστη, υπό τα μέσα μαζικής ενημερώσεως, δηλονότι διαπομπεύεται και εκτίθεται βαναύσως, κατατείνει κατά το σύστημα, να επιδράσει εις την κοινωνία ως παράδειγμα αποφυγής και αποθάρρυνσης τελέσεως οιασδήποτε αντίστοιχης πράξεως από οιοδήποτε επίδοξο δράστη.
Ο κανιβαλισμός ενός κατηγορουμένου και η θυματοποίηση του, ως εξιλαστήριου θύματος, ιδίως εάν πρόκειται για υπόθεση η οποία στρέφεται προς τα συμφέροντα της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας, αποτελεί μία νομιμοποιημένη πραγματικότητα παρά το γεγονός ότι η αντίληψη αυτή περί της Δικαιοσύνης υπό την Πολιτεία, ωμή παρέμβαση προς την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης
Η τρώση του πυρήνα του δικαιώματος ενός φερόμενου ως δράστη, υπό την Πολιτεία και η καθοιονδήποτε εμπλοκή της, συνιστά τεκμήριο ότι πόρρω εισέτι απέχουμε από μία πραγματικά Δημοκρατική κοινωνία, δίχως αυθαίρετες παρεμβάσεις της κρατικής θεσμικής «ελίτ», ως έπος ειπείν η Πόλις εάλω!!!
* Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
