«Δεν θα ήθελε κανείς να κατηγορηθεί κάποιος αθώος. Αυτό που νιώθω και ζητώ είναι μια απλή δικαίωση. Να τιμωρηθεί κάποιος που δεν έκανε καλά τη δουλειά του και χάθηκαν αυτές οι ψυχές» είπε στο δικαστήριο η Μαρία Αβραμίδου που έχασε τη μητέρα της, την αδελφή της, τον ανιψιό και το γαμπρό της. «Δεν είναι δυνατόν μέσα στην Αττική να έχουν χαθεί τόσοι άνθρωποι. Και εμείς που ζούμε, ζωντανοί νεκροί είμαστε. Έχει αλλάξει ολόκληρη η ζωή μας, χάσαμε τους ανθρώπους μας» είπε η μάρτυρας που γλίτωσε από τη φωτιά επειδή έφυγε νωρίτερα για μια εκδήλωση με την κόρη της. «Είχαν εγκλωβιστεί με τα αυτοκίνητα τους στην προσπάθεια τους να φύγουν. Στο τελευταίο τηλεφώνημα μου είπε η μητέρα μου «δυσκολεύουν τα πράγματα , βλέπω μπροστά μου φλόγες. Κλείσε θα σε ξαναπάρω».
Θεώρησα ότι ήταν υπερβολική και όχι ότι είναι σε τόσο άμεσο κίνδυνο. Μετά από λίγο τα τηλέφωνα ήταν νεκρά, δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με κανέναν. Κανένας δεν ήξερε τίποτα. Ακούσαμε ότι κάποιους τους πάνε με βάρκες στο λιμάνι της Ραφήνας.Ένιωθα ότι θα τους έβρισκα εκεί.Πήρα μπουρνούζια και πετσέτες γιατί νόμιζα ότι θα ήταν βρεγμένοι» είπε ξεσπώντας σε κλάματα. Για αρκετές ημέρες αναζητούσε μαζί με τον 18χρονο ανιψιό της Δημήτρη την οικογένεια τους.
Είναι ο μοναδικός που επιβιωσε γιατί έλειπε στην Κρήτη. «Είδα τον ανιψιό μου με έναν αναπτήρα να καίει το πόδι του και μου λέει: «θέλω να δω πως ένιωσαν»»είπε η γυναίκα. Ακολούθησε η κατάθεση του Δημήτρη Κατσουλάκη, ανιψιού της Μαρίας Αβραμίδου. Το παιδί έχασε ολόκληρη την οικογένεια του στη φωτιά. «Στο Μάτι ήταν σαν να είχε πέσει βόμβα. Όταν βρήκα τα αυτοκίνητα σκέφτηκα ότι μπορεί να υπάρχει μια ελπίδα να τους βρούμε. Ενημέρωσα και τους άλλους, χωριστήκαμε σε ομάδες, φίλοι, συγγενείς και αρχίσαμε να ψάχνουμε. Έδωσα δείγμα dna για να ταυτοποιηθούν τελικά οι δικοί μου. Ήταν ένα εξαήμερο πολύ κακό στη ζωή μου. Με ενημέρωσε η θεία μου ότι ταυτοποιήθηκαν οι γονείς μου. Η αιτία θανάτου, έλεγε απανθρακώθηκαν. Δεν είχα δει κανέναν. Αυτό ήταν το σκληρό. Απλά ήταν ένα χαρτί, τίποτα. Έπρεπε να αποδεκτώ γεγονός. Συναντούσα ανθρώπους και μου έλεγαν τι είχε συμβεί. Κι εγώ από τύχη είμαι εδώ. Δεν υπήρχε βοήθεια από κανέναν ούτε πυροσβεστική, ούτε τίποτα. Ήταν μόνοι τους, εγώ έπρεπε να συνεχίσω» είπε ο μάρτυρας.
