Ένα τεράστιο «γιατί» διατύπωσαν όλοι οι μάρτυρες που κατέθεσαν σήμερα στη δίκη για το Μάτι, υπογραμμίζοντας ότι θα είχαν σωθεί οι άνθρωποι τους αν υπήρχε ενημέρωση και εντολή εκκένωσης του οικισμού.
«Όταν είδα ότι η φωτιά πέρασε τη Μαραθώνος με ζώσανε μαύρες σκέψεις επειδή ήξερα την περιοχή. Στις 3 τα ξημερώματα μου τηλεφώνησε η σύζυγος του αδελφού μου και μου είπε ότι η Εβίτα είναι νεκρή. Μου είπε ότι έπεσε από κάποιο βράχο. Την άλλη ημέρα εντός του οικοπέδου της οικογένειας Φράγκου, βρέθηκε ο μικρούλης Ανδρέας και ο αδελφός μου» κατέθεσε η Μαργαρίτα Φύτρου, που έχασε τον αδελφό της και τα ανίψια της κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς.
«Εάν είχε ενεργοποιηθεί το «112» θα είχαν σωθεί, όπως γίνεται σήμερα. Καμία προετοιμασία, κανένας σχεδιασμός. Όλοι έπρατταν κατά τη δική τους κρίση. Εάν είχε δεχθεί βοήθεια θα ζούσαν. Έτσι έγινε η εκατόμβη των θυμάτων και των εγκαυματιών. Να δώσει το δικαστήριο μία δίκαιη τιμωρία για υπαίτιους. Τους εγκλώβισαν χωρίς δυνατότητα διαφυγής» ανέφερε η μάρτυρας.
Στη δίκη κατέθεσαν και δυο αδέλφια που βρήκαν τον πατέρα τους απανθρακωμένο μέσα στο αμάξι του λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι τους. «Είδα σκούρο μαύρο καπνό και φλόγες από την ταράτσα. Γύρω στις 17.50 φύγαμε από το σπίτι μας. Όλοι εκείνη την ώρα έφευγαν. Ο πατέρας μου ήταν ένα αυτοκίνητο πιο πίσω από μένα. Κάνω αναστροφή να φύγω από την πρώτη είσοδο. Ένας γείτονας που φωνάζει να τον ακολουθήσω για να φύγω από άλλο δρόμο κάνω δεύτερη αναστροφή. Είχα κλείσει παράθυρα. Έπεφταν πύρινες μπάλες δεξιά και αριστερά. Πίστευα ότι ο πατέρας μου ακολουθούσε από πίσω. Οδηγηθήκαμε πολύ γρήγορα στην πρώτη είσοδο του Βουτζά. Περιμέναμε με τη μητέρα μου μέσα στο αυτοκίνητο τον πατέρα μου αλλά δεν ερχόταν. Είδαμε τη φωτιά να περνάει τη Μαραθώνος. Έπαιρνα τηλέφωνο τον πατέρα μου και δεν τον έβρισκα» κατέθεσε ο Νικος Τσάμπρου.
Σοκαριστική ήταν και η περιγραφή της αδελφής του μάρτυρα, αφού εκείνη βρήκε τον πατέρα τους απανθρακωμένο μαζί με το σκυλάκι της οικογένειας. «Μπήκαμε στο σπίτι και ενώ ψάχναμε και συνειδητοποιήσαμε ότι το σπίτι καίγονταν. Όταν έφτασα στο αυτοκίνητο και αφού έσκυψα και κοίταξα δεν είδα τίποτα και πήγα να φύγω. Και κάποιος τότε μου φώναξε – δε ξέρω ποιος – «κοίταξε καλύτερα». Είδα τον πατέρα μου πεσμένο στη θέση του συνοδηγού με τα χέρια του να κρατάει το κεφάλι. Πήρα το κινητό μου και έριξα φως στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και είδα τον σκύλο μέσα. Τους είπα ότι σε αυτό το αμάξι βρίσκεται πλήρως απανθρακωμένος ο πατέρας μου».
