Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕλΕΔΑ) εκφράζει τις εντάσεις της σχετικά με το νομοσχέδιο για τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, καθώς όπως επισημαίνει πρόκειται για πλήγμα στην ελευθερία της έκφρασης όσον αφορά αυτά που προβλέπονται για την διασπορά fake news.
Συγκεκριμένα η ΕλΕΔΑ εκφράζει την «κατηγορηματική και έντονη αντίθεσή της στην προτεινόμενη αντικατάσταση του άρθρου 191 Π.Κ., που απαγορεύει τη διασπορά ψευδών ειδήσεων, με το άρθρο 36 στο υπό δημόσια διαβούλευση σχέδιο νόμου ”Τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας”, για να χρησιμοποιηθεί ως ”όπλο στη μάχη κατά του κορονοϊού”».
Όπως σημειώνει μεταξύ άλλων, «αντί να περιορίζεται η ελευθερία της έκφρασης», «θα ενίσχυε πολύ περισσότερο την πληροφόρηση και την εμπιστοσύνη του κοινού η δημοσιοποίηση του σκεπτικού και η διατύπωση τυχόν μειοψηφίας στις γνώμες της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι της COVID-19».
Η ΕλΕΔΑ καλεί την κυβέρνηση να αποσύρει την «απαράδεκτη», όπως τη χαρακτηρίζει, τροποποίηση και «να αναζητήσει τρόπους ενίσχυσης της διαφάνειας και της πληροφόρησης για την αποτροπή διάδοσης της πανδημίας, οι οποίοι θα είναι συμβατοί με την ελευθερία της έκφρασης και πληροφόρησης και την ανεπιφύλακτη προστασία της επιστημονικής έρευνας (άρθρα 5Α, 14 και 16 Σ. και άρθρο 10 ΕΣΔΑ)».
Όπως αναφέρει σε σχετική της ανακοίνωση, «η διάταξη στη νέα μορφή της: Προσθέτει τη δημόσια υγεία στα έννομα αγαθά για τα οποία δεν επιτρέπεται η διασπορά ψευδών ειδήσεων που είναι ικανές να προκαλέσουν ανησυχία, φόβο ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη στο κοινό, καταργεί την προϋπόθεση, για την πλήρωση του εγκλήματος, να αναγκάζονται πολίτες σε διενέργεια μη προγραμματισμένων πράξεων ή σε ματαίωση αυτών, και επεκτείνει την ευθύνη και τιμωρεί τον πραγματικό ιδιοκτήτη ή εκδότη του μέσου με το οποίο τελέστηκαν οι πράξεις της διάδοσης και διασποράς ψευδών ειδήσεων».
Σχετικά με τα παραπάνω σημεία, η ΕλΕΔΑ τονίζει τα εξής: Η απαγόρευση της διάδοσης και διασποράς «ειδήσεων» δεν μπορεί να αφορά παρά τη χάλκευση ψευδών γεγονότων και πράξεων που υποτίθεται ότι έλαβαν χώρα κάτω από συγκεκριμένες ιστορικές περιστάσεις (χρόνου, τόπου, τρόπου κ.λπ.). Αλλά τα προβλήματα που θέτει η πανδημία του κορονοϊού αφορούν i. σταθμίσεις εννόμων αγαθών (δημόσια υγεία έναντι άλλων ατομικών δικαιώματα, π.χ. ελευθερία μετακίνησης, συνάθροισης, θρησκευτικής λατρείας κ.λπ.), ii. ηθικοπολιτικά και νομικά ζητήματα για την υποχρεωτικότητα ή όχι των εμβολιασμών και τα όρια της, iii. διαφιλονικούμενες απόψεις και προγνώσεις επιστημόνων, iv. πολιτικές εκτιμήσεις για την επιρροή κρατών και οικονομικών συμφερόντων στη διαμόρφωση των ειδήσεων κ.ο.κ.
Το ιστορικό της πανδημίας (π.χ. παλινδρομήσεις σε σχέση με τη μάσκα, αμφισβητήσεις εμβολίων προέλευσης από τη μία ή την άλλη χώρα, αίτια του κορονοϊού κ.λπ.), δείχνει ότι ο ελεύθερος διάλογος και η ακώλυτη πληροφόρηση είναι απολύτως απαραίτητες συνθήκες στον καιρό του κορονοϊού. Η ΕλΕΔΑ τονίζει ότι αντί να περιορίζεται η ελευθερία της έκφρασης με μέτρα που θα τη βάζουν στην κατάψυξη, θα ενίσχυε πολύ περισσότερο την πληροφόρηση και την εμπιστοσύνη του κοινού η δημοσιοποίηση του σκεπτικού και η διατύπωση τυχόν μειοψηφίας στις γνώμες της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι του COVID-19. Όταν είναι ομόφωνες, θα έχουν σαφώς ενισχυμένο κύρος.
Η κατάργηση της προϋπόθεσης, η διάδοση των ψευδών ειδήσεων να οδηγεί σε τέλεση ή ματαίωση μιας πράξης αποσυνδέει το έγκλημα από την εμπειρική πραγματικότητα, του δίνει εκρηκτικές διαστάσεις και εύρος εφαρμογής και αυξάνει τον κίνδυνο της κατάχρησής του σε σχέση, όχι με ωμά και ξερά γεγονότα και συμβάντα, αλλά με την ερμηνεία της πραγματικότητας από τη μια ή την άλλη οπτική γωνία.
Aν και η αλλαγή φαίνεται να στοχεύει στην αντιμετώπιση της διασποράς ψευδών ειδήσεων που θέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, με αφορμή την πανδημία, κάτι που είναι όντως ένα πρόβλημα, η ευκαιριακή, με προχειρότητα και επικοινωνιακές στοχεύσεις νομοθέτηση, μετατρέποντας ένα έγκλημα από έγκλημα εκ του αποτελέσματος σε έγκλημα αφηρημένης διακινδύνευσης, δύναται στην εφαρμογή της να προσβάλλει την ελευθερία έκφρασης και ενημέρωσης, όχι μόνο στις παρούσες συνθήκες αλλά και στο μέλλον, ιδίως σε μια σειρά άλλες καταστάσεις, όπου θα θεωρηθεί ότι δημοσιεύματα ή ακόμα και η διατύπωση πολιτικού λόγου πλήττουν, π.χ., την εθνική οικονομία ή τις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Οι αληθείς προτάσεις συνεπάγονται λογικά την ύπαρξη ψευδών. Αλλά σύμφωνα με το δίκαιο δεν υπάρχει νομοθετικά κατοχυρωμένη βεβαιότητα («επίσημη αλήθεια») στο απυρόβλητο της αμφισβήτησης. Οι «ψευδείς» γνώμες και οι «εσφαλμένες» απόψεις είναι εξίσου ελεύθερες με τις αληθείς και τις ορθές.
Η επέκταση του αξιόποινου και στον εκδότη του μέσου με το οποίο τελέστηκε η διάδοση ή διασπορά επιφέρει καίριο πλήγμα στην αναμετάδοση και στην υιοθέτηση απόψεων που θα κριθούν (από ποιον αλήθεια;) «ψευδείς» και μεταφέρει ένα δυσβάσταχτο βάρος απόδειξης σε όποιον υποστηρίζει «αιρετικές» απόψεις. Αλλά η ποινικοποίηση των αιρετικών γνωμών και απόψεων οδηγεί σε «δογματικές αλήθειες», τελείως ασυμβίβαστες με το πολίτευμα της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Πηγή: sputniknews.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Κ. Τσιάρας: “Η πιλοτική δίκη στον Άρειο Πάγο θα είναι υπέρ των αδύναμων οικονομικά πολιτών” – Τι υποστηρίζει η αντιπολίτευση
Λάρισα: Φυλάκιση σε στελέχη του ΟΣΕ για θάνατο 15χρονου από ηλεκτροπληξία
Ξεκίνησε η υποβολή αιτήσεων για πρακτική άσκηση ασκουμένων δικηγόρων
 εκφράζει τις εντάσεις της σχετικά με το νομοσχέδιο για τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα){kind=link}