Η νέα διαδικασία έκδοσης συντάξεων είναι μια ριζοσπαστική ιδέα, όχι βεβαίως γιατί η γρήγορη έκδοση συντάξεων αποτελούσε αίτημα χιλιάδων συμπολιτών μας, αλλά επειδή για πρώτη φορά εισάγεται στη δημόσια διοίκηση, η επίλυση προβλημάτων με την βοήθεια ιδιωτών – επαγγελματιών.
Αυτό συνιστά εν πρώτοις μια παραδοχή, αυτού που γνωρίζαμε για χρόνια. Η ελληνική δημόσια διοίκηση είναι ένας φορέας ανίκανος να παράγει έργο. Ή τουλάχιστον, για το έργο που παράγεται, κατασπαταλάται τεράστιο ανθρώπινο κεφάλαιο και πόροι υπερβολικά μεγάλοι, σε κάθε περίπτωση δυσανάλογοι με το παραγόμενο προϊόν. Μέχρι πρότινος, δεν απαιτούσε κανείς να λειτουργεί το δημόσιο με όρους ιδιωτικού τομέα. Τώρα, μετά από μια δεκαετία μνημονιακής δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά κυρίως μετά την πανδημία, αποτελεί απαίτηση οι δημόσιες δομές να λειτουργούν όπως και στα προηγμένα ευρωπαικά κράτη.
Η αποτυχία του ελληνικού δημοσίου μπορεί να φανεί στις μέχρι τώρα εταιρείες που εξέδιδαν συντάξεις, στους εξειδικευμένους δικηγόρους για την έκδοση συντάξεων και στις εταιρείες διεκπεραιώσεων υποθέσεων του δημοσίου. Σε ποιά χώρα του κόσμου πρέπει να πληρώσεις εταιρεία για να συναλλαχθείς με το δημόσιο; Τώρα η έκδοση συντάξεων θα γίνει από λογιστές και δικηγόρους, σφραγίζοντας την αποτυχία των δημοσίων υπαλλήλων να επιτελέσουν το έργο τους. Αυτοί οι επαγγελματίες που θα αναλάβουν το συγκεκριμένο έργο θα πληρωθούν αναλόγως με το έργο που θα παράγουν. Τι πιο σωστό και πιο δίκαιο. Όσο πιο παραγωγικός είσαι, τόσο καλύτερα θα αμειφθείς!
Από εδώ και στο εξής, δεν πρέπει να γίνει καμία πρόσληψη στο δημόσιο. Καμία! Η κάθε δημόσια δομή θα πρέπει να διαπιστώσει, που έχει μείνει πίσω και εκεί το πρόβλημα να επιλύεται με την επέμβαση ιδιωτών. Παράδειγμα: το δημόσιο οφείλει αμοιβές άνω των δύο ετών σε δικηγόρους οι οποίοι παραστάθηκαν προς υπεράσπιση κατηγορουμένων που δεν είχαν οικονομική δυνατότητα και εντάχθηκαν στο πρόγραμμα της νομικής βοήθειας (το γνωρίζω γιατί συμμετέχω και ο ίδιος στον κατάλογο των παρεχόντων βοήθειας). Ο όγκος των αιτήσεων προς εκκαθάριση είναι πραγματικά τεράστιος. Το υπουργείο Δικαιοσύνης, στα βήματα του Υπουργείου Εργασίας, θα πρέπει να εκκαθαρίσει τις απαιτήσεις, με πρόσληψη επαγγελματιών γραμματέων. Πόσες αιτήσεις έχουμε; Πόσες μπορεί να εκκαθαρίζει ένας γραμματέας την ημέρα; Σε πόσες μέρες θα έχουμε τελειώσει; (αν με ρωτάτε οι κάθε είδους υπάλληλοι που ένεκα της πανδημίας δεν εργάζονταν θα έπρεπε εκεί να προσφέρουν, αλλά αυτό είναι σχεδόν ουτοπία).
Το ίδιο συμβαίνει σε όλους τους τομείς της διοίκησης. Ανεκκαθάριστα τιμολόγια και απαιτήσεις, αιτήματα αναπάντητα, σίγουρα σκονίζονται όχι μόνον σε κεντρικές υπηρεσίες αλλά και σε διάφορα γραφεία Δήμων και Περιφερειών.
Αν μετά τα μνημόνια και την πανδημία, δεν έχουμε αντιληφθεί τίποτα, τότε δεν μας μένει παρά να καταστραφούμε ολοκληρωτικώς. Η δυνατότητα όμως, της πραγματικής παραγωγής δημοσίου έργου από ιδιώτες, πρέπει να γίνει ο κανόνας. Αν γίνει πράξη και πρακτική, τότε θα καταλήξουμε σε ένα σύγχρονο κράτος, που θα προσφέρει στους πολίτες του, ασφάλεια και λειτουργικότητα και φυσικά θα μας γλιτώσει από πολύ θυμό κάθε φορά που χρειάζεται να συναλλαχθούμε με δημόσια υπηρεσία.
Ηλίας Σιδέρης
Δικηγόρος Αθηνών
