Το λειτούργημα της απονομής δικαιοσύνης αποτελεί προνόμιο των δικαστών και εισαγγελέων σε αυτή τη χώρα. Τα τελευταία όμως χρόνια ολοένα και αυξάνονται τα περιστατικά όπου δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί αποφασίζουν με πολιτικά δεδομένα και ίσως προσωπικά κριτήρια – βλέπετε είναι και αυτοί άνθρωποι και εξαρτώνται από τις δικές τους αγκυλώσεις. Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή του εισαγγελέα της δίκης του ΚΕΕΛΠΝΟ για τις περιβόητες 22 προσλήψεις του Αδώνιδος Γεωργιάδη.
Του ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ
Ο εισαγγελέας Σπύρος Παππάς έκανε καταδικαστική πρόταση για όλους τους κατηγορουμένους στην υπόθεση των 22 ολιγόμηνων προσλήψεων στο ΚΕΕΛΠΝΟ, παίρνοντας τα εύσημα από τον Π. Πολάκη
Μια δίκη η οποία σύμφωνα με τον εισαγγελέα είναι εξαιρετικά σημαντική. Ίσως γιατί 22 άνθρωποι, μεταξύ αυτών γιατροί, νοσηλευτές και επιστήμονες, προσέφεραν υπηρεσίες και την εργασία τους από χορηγίες ιδιωτικών πόρων και όχι κρατικό χρήμα για μερικούς μόνο μήνες με τον κατώτατο μισθό και μετά έφυγαν. Δεν συνέχισαν να εργάζονται, ούτε έγιναν μόνιμοι στο Δημόσιο ή στο ευρύτερο Δημόσιο.
Σε αυτή την υπόθεση, λοιπόν, ο εισαγγελέας Σπύρος Παππάς έκανε καταδικαστική πρόταση για όλους τους κατηγορουμένους για την υπόθεση των 22 ολιγόμηνων προσλήψεων και κέρδισε τη δημόσια επιβράβευση του Παύλου Πολάκη.
Ωστόσο, η πρότασή του μετά και την αγόρευση των συνηγόρων υπεράσπισης κυριολεκτικά κατέρρευσε, αφού αυτό που αποδείχθηκε είναι ότι ο εισαγγελέας παρέβλεψε βασικά στοιχεία της αποδεικτικής διαδικασίας. Συγκεκριμένα:
1) Και οι 22 υπάλληλοι εργάστηκαν κανονικά και παρασχέθηκαν προς τούτο βεβαιώσεις από όλες τις υπηρεσίες που τους απασχόλησαν. Εργάστηκαν κανονικά και κάλυπταν υπηρεσιακές ανάγκες των φορέων.
2) Ο ίδιος ο ΕΟΔΥ – ΚΕΕΛΠΝΟ δηλώνει ότι δεν έχει υποστεί ζημία, αλλά αντίθετα ότι οι 22 εργαζόμενοι εργάστηκαν για τις ανάγκες που πάγια καλύπτει ο Οργανισμός. Και αυτό δεν το δηλώνει αυθαίρετα, αλλά βάσει γνωμοδότησης μεγάλου δικηγορικού γραφείου, στο οποίο ο ΕΟΔΥ ανέθεσε να μελετήσει τα στοιχεία της δικογραφίας και τη διαχρονική λειτουργία του Οργανισμού. Δηλαδή ο φερόμενος ως ζημιωμένος Οργανισμός λέει ότι δεν έχει υποστεί ζημία, αλλά ο εισαγγελέας αγνοεί τα στοιχεία και λέει ότι υπάρχει ζημία! Πρωτοφανές!
3) Οι υπάλληλοι ενήργησαν κατόπιν εντολών της προέδρου του Οργανισμού, γεγονός που αποδεικνύεται εξ εγγράφων που δεν αμφισβητούνται. Δηλαδή η πρόεδρος Κρεμαστινού που είχε πλήρη γνώση για τις προσλήψεις έχει απαλλαγεί και οι υπάλληλοι που γραφειοκρατικά διεκπεραίωναν τις εντολές της πρέπει σύμφωνα με τον εισαγγελέα να κηρυχθούν ένοχοι!
Το πλεονέκτημα να είσαι κατηγορούμενος και να λέγεσαι Κρεμαστινού…
4) Και βεβαίως οι εισηγήσεις αφορούσαν απασχόληση αποκλειστικά για προγράμματα δημόσιας υγείας. Για τους σκοπούς δηλαδή του ΕΟΔΥ – ΚΕΕΛΠΝΟ.
Εργασία
Σημειώνεται ότι για τους 12 εργαζομένους ο εισαγγελέας δεν δέχθηκε ότι η εργασία τους είχε σχέση με τη Δημόσια Υγεία, παρά την ένορκη κατάθεση του υπουργού Υγείας Αδώνιδος Γεωργιάδη, ο οποίος βεβαίωσε την έγκριση σκοπιμότητας από μέρους του και περιέγραψε τα καθήκοντα ενός εκάστου που ο ίδιος είχε αναθέσει! Μάλλον ο εισαγγελέας ζήλεψε τη δόξα να γίνει ο ίδιος υπουργός…
5) Αποδείχθηκε ότι οι προσλήψεις έγιναν δυνάμει αποφάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου, οι οποίες ήταν πραγματικές και όχι πλαστές, όπως ψευδώς επί 7 χρόνια υποστήριζε ο Πολάκης, και οι αμοιβές αυτών των 22 προσώπων προέρχονταν από χορηγίες.
6) Και φυσικά ο ΕΟΔΥ πάντοτε, και επί ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα, διέθετε εκατοντάδες προσωπικού σε φορείς Δημόσιας Υγείας σε όλη την επικράτεια και, μάλιστα, αμέσως μετά την κρίσιμη περίοδο προέβη σε προσλήψεις και διαθέσεις πολύ περισσοτέρων προσώπων (έως και 1.000 άτομα).
Πόσο μάλλον όταν οι 22 απασχολήθηκαν σε μια δύσκολη περίοδο για τη χώρα μεταξύ 2013 και 2014, μέσα στα μνημόνια, όπου οι προσλήψεις είχαν σχεδόν απαγορευθεί. Σε μια περίοδο που η μάστιγα της αύξησης του AIDS μεταξύ των ενδοφλέβιων χρηστών στο κέντρο της Αθήνας έπαιρνε διαστάσεις τοπικής πανδημίας με 1.000% αύξηση ανάμεσά τους.
Σε μια περίοδο που η ελονοσία στη χώρα μας την οδηγούσε να βγει εκτός τουριστικού χάρτη και κινδυνεύαμε να εκδοθεί εναντίον της χώρας μας τουριστική οδηγία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, με τεράστιες συνέπειες για την οικονομία μας και τα έσοδά της.
Ευτυχώς που ο Θεός μας έσωσε και η πανδημία της COVID ήρθε πολύ αργότερα και βεβαίως σάρωσε στο πέρασμά της τα πάντα. Για να κατανοήσει και ο απλός πολίτης τη σημασία των ανθρώπων που εργάζονται στο Εθνικό Σύστημα Υγείας για την προστασία της υγείας του. Από τους γιατρούς και νοσηλευτές μέχρι τους τραυματιοφορείς και τους υπαλλήλους που εκδίδουν όλα τα απαραίτητα έγγραφα. Από τους τραπεζοκόμους μέχρι τις καθαρίστριες. Γιατί η Δημόσια Υγεία δεν διαχωρίζει ελιτίστικα και ταξικά τη δουλειά που παρέχεται στον πολίτη.
Για τον συγκεκριμένο εισαγγελέα, όμως, η δίκη είναι εξαιρετικά σημαντική για τον ακριβώς αντίθετο λόγο. Γιατί διαπίστωσε ο ίδιος ζημία στο ελληνικό κράτος. Ζημία η οποία, για να το κάνουμε λιανά, αφορούσε 400 ευρώ προκαταβολή κατά το ήμισυ του μήνα και 300 ευρώ και κάτι εξόφληση στο τέλος του μήνα για καθέναν από τους 22 περιβόητους εργαζομένους.
Για ανθρώπους που πραγματικά δούλεψαν και κανένας δεν αμφέβαλε για την πραγματική τους υπηρεσία, είτε αυτή ήταν στα νοσοκομεία, είτε στα Κέντρα Υγείας, είτε στο υπουργείο Υγείας ή και στον ΕΟΔΥ. Και μάλιστα με έναν ελιτίστικο – ταξικό διαχωρισμό, υποστηρίζοντας ότι αυτοί που δούλευαν στο τηλεφωνικό κέντρο, και μάλιστα προσφέροντας υπηρεσία άνω των 8 ωρών καθημερινά για να εξυπηρετούν τους πολίτες, αποτέλεσαν ζημία για το ελληνικό κράτος. Τι κι αν ήρθαν όλοι οι φορείς και είπαν όντως ότι αυτοί οι 22 άνθρωποι ήταν στο πόστο τους. Τι κι αν κάλυπταν ανάγκες το 2013 και το 2014 στην πολύπαθη Δημόσια Υγεία, η οποία μέχρι και σήμερα είναι υποστελεχωμένη. Τι κι αν έλαβε σχετικές βεβαιώσεις για όλους, ο εισαγγελέας αποφάσισε όλα αυτά να τα πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων με την αιτιολογία ότι όλοι αυτοί δεν ήταν αναγκαίοι. Αυτός εκεί με τον ρόλο του κακού, αλλά όχι του δίκαιου, ακολουθούσε τα λεγόμενα, ένα προς ένα, του γνωστού Παύλου Πολάκη.
Και έτσι ο εισαγγελέας είχε την ιδιαίτερη τιμή (;) να πάρει τα εύσημα από τον Παύλο Πολάκη. Εξαιρετική τιμή να μη σε βρίζει ο Παύλος Πολάκης. Την ίδια στιγμή που καθύβριζε επί 7 χρόνια την εργασία και τη δουλειά αυτών των 22 απλών εργαζομένων. Την ίδια στιγμή που καθυβρίζει τη Δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της σε κάθε ευκαιρία.
Βεβαίως η υπόθεση συνοψίζεται στο γεγονός ότι αυτοί οι 22 εργαζόμενοι αποτέλεσαν προσλήψεις -για μερικούς μήνες και όχι προσλήψεις διά βίου- του Αδώνιδος Γεωργιάδη. Του μεγάλου πολιτικού αντιπάλου του, δηλαδή!
Και έτσι με αυτόν τον τρόπο μια δίκη η οποία αφορούσε προσλήψεις αναγκαίες και σημαντικές για τη Δημόσια Υγεία, εξελίχθηκε με υπαιτιότητα του Παύλου Πολάκη και υποχώρηση του εισαγγελέα στο bullying του Πολάκη σε πολιτικό μπρα ντε φερ.
Ο συγκεκριμένος εισαγγελέας βεβαίως κατά τη διάρκεια της δίκης προέβη και σε συγκεκριμένα ατοπήματα, για τα οποία η ίδια η Δικαιοσύνη από μόνη της θα πρέπει να δώσει απαντήσεις.
Ο εν λόγω εισαγγελέας εισηγήθηκε στο δικαστήριο και με αυτόν τον τρόπο πέτυχε την κλήση του Παύλου Πολάκη κατά την εκδίκαση της υπόθεσης, ώστε να έρθει και ζωντανά να εκστομίσει τον οχετό του και ο ίδιος να τον ακούει στωικά και ήρεμα. Σαν να ήθελε να πιαστεί από τα λεγόμενά του, γιατί όλα τα άλλα στοιχεία μαρτυρούσαν το ακριβώς αντίθετο. Και όχι μόνο εισηγήθηκε και με αυτόν τον τρόπο πέτυχε την κλήση του Παύλου Πολάκη, αλλά ανέχτηκε να έρθει ο Παύλος Πολάκης ως μάρτυρας στο εν λόγω δικαστήριο, με δικηγόρο μάλιστα. Έχετε δει ποτέ μάρτυρα να προσέρχεται να καταθέσει στο δικαστήριο με δικηγόρο; Ποτέ, γιατί αυτό είναι παράτυπο.
Αυτό το σόου εισηγήθηκε ο εισαγγελέας να λάβει χώρα κατά την εκδίκαση της υπόθεσης. Πήρε την ευθύνη να μετατρέψει τον χώρο του δικαστηρίου σε πολιτική αρένα με πρωταγωνιστή τον Παύλο Πολάκη. Και δι’ αυτού του τρόπου προκάλεσε φορτικότητα και πίεση σε όλους τους δικαστές. Να μην αναφέρω και την πιθανότητα και του φόβου, διότι όλοι γνωρίζουμε τις απειλές και τις ύβρεις του Παύλου Πολάκη σε δικαστές και εισαγγελείς.
Νομιμοποίησε την παρουσία του βασικού τους υβριστή σε μια υπόθεση που την είχε δημιουργήσει ο ίδιος ο υβριστής (καταδικασμένος τελεσίδικα) Παύλος Πολάκης. Και όλα αυτά δυστυχώς δεν αξιολογήθηκαν από τον εισαγγελέα. Αντί ο ίδιος να αποτελέσει το ανάχωμα και να προστατεύσει μια δικαστική διαδικασία, την έδωσε βορά στη σύγκρουση και στον ευτελισμό της διαδικασίας.
Τελικώς η Δικαιοσύνη για μερικούς από τους λειτουργούς της δεν είναι ούτε τυφλή, ούτε η διόρθωση της αδικίας, ούτε ανεξάρτητη, ούτε η ανάδειξη της αλήθειας, αλλά αντιθέτως αποτελεί το όχημα των προσωπικών και κομματικών σκοπιμοτήτων τους.
Και είναι στο χέρι όλων μας να προσπαθούμε να αντιταχθούμε σε τέτοιες στρεβλώσεις και να παλεύουμε για την ανεξαρτησία της στην κρίση. Μεγάλο το στοίχημα για μεγάλους ανθρώπους…
