H Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε πρόταση κανονισμού με στόχο την εναρμόνιση σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης των κανόνων ιδιωτικού διεθνούς δικαίου σχετικά με την ιδιότητα του γονέα. Η πρόταση επικεντρώνεται στο υπέρτερο συμφέρον και στα δικαιώματα του παιδιού. Θα παρέχει νομική σαφήνεια για όλα τα είδη οικογενειών, οι οποίες βρίσκονται σε διασυνοριακή κατάσταση εντός της ΕΕ, είτε επειδή μετακινούνται από ένα κράτος μέλος σε άλλο για να ταξιδέψουν ή να διαμείνουν, είτε επειδή έχουν μέλη της οικογένειας ή περιουσιακά στοιχεία σε άλλο κράτος μέλος. Μία από τις βασικές πτυχές της πρότασης είναι ότι η ιδιότητα του γονέα, που έχει θεμελιωθεί σε κράτος μέλος της ΕΕ, θα πρέπει να αναγνωρίζεται σε όλα τα άλλα κράτη μέλη χωρίς καμία ειδική διαδικασία.
Το δίκαιο της Ένωσης, όπως ερμηνεύεται από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυρίως όσον αφορά την ελεύθερη κυκλοφορία, προβλέπει ήδη ότι η ιδιότητα του γονέα, που έχει θεμελιωθεί σε ένα κράτος μέλος, θα πρέπει να αναγνωρίζεται σε όλα τα άλλα κράτη μέλη για ορισμένους σκοπούς: πρόσβαση στην επικράτεια, δικαίωμα διαμονής, απαγόρευση των διακρίσεων σε σχέση με τους υπηκόους. Ωστόσο αυτό δεν ισχύει για τα δικαιώματα που απορρέουν από το εθνικό δίκαιο.
Η σημερινή πρόταση επιτρέπει στα παιδιά που βρίσκονται σε διασυνοριακές καταστάσεις να επωφελούνται από τα δικαιώματα που απορρέουν από την ιδιότητα του γονέα σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο, για θέματα όπως η κληρονομική διαδοχή, η διατροφή, η επιμέλεια ή το δικαίωμα των γονέων να ενεργούν ως νόμιμοι εκπρόσωποι του παιδιού (για ζητήματα που αφορούν τη σχολική εκπαίδευση ή την υγεία).
Η Βιέρα Γιούροβα, αντιπρόεδρος για θέματα αξιών και διαφάνειας, τονίζει ότι «είναι αδιανόητο ένας γονέας σε ένα κράτος μέλος να μην αναγνωρίζεται ως γονέας σε άλλο κράτος μέλος. Αυτό θέτει ορισμένα παιδιά σε κίνδυνο, καθώς δεν θα έχουν εγγυημένη πρόσβαση σε δικαιώματά τους, όπως η κληρονομική διαδοχή, η διατροφή ή οι αποφάσεις σχετικά με τη σχολική φοίτηση και την εκπαίδευση. Η πρότασή μας προβλέπει ένα σαφές σύνολο κανόνων για την αναγνώριση της ιδιότητας του γονέα, ώστε μια οικογένεια, όταν μετακινείται από ένα κράτος μέλος σε άλλο, να παραμένει οικογένεια. Με τον τρόπο αυτό μειώνουμε επίσης το κόστος και τον χρόνο που δαπανάται σε νομικές διαδικασίες».
Από την πλευρά του, ο Ντιντιέ Ρέιντερς, Επίτροπος για τη Δικαιοσύνη, αναφέρει ότι «όλα τα παιδιά θα πρέπει να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα ανεξάρτητα από τον τρόπο σύλληψης ή γέννησής τους και το είδος της οικογένειάς τους. Στόχος της σημερινής πρότασης είναι να διασφαλίσει ότι τα θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών δεν τίθενται σε κίνδυνο σε διασυνοριακές καταστάσεις εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χάρη στους νέους κανόνες, όλα τα παιδιά και οι οικογένειές τους θα απολαμβάνουν τα δικαιώματα που απορρέουν από την ιδιότητα του γονέα βάσει του εθνικού δικαίου σε όλα τα κράτη μέλη, όταν η εν λόγω ιδιότητά τους θεμελιωθεί σε ένα κράτος μέλος».
Προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών
Επί του παρόντος, τα κράτη μέλη έχουν διαφορετικές εθνικές νομοθεσίες σχετικά με τη δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο και την αναγνώριση της ιδιότητας του γονέα, γεγονός που προκαλεί ενδεχομένως νομικά εμπόδια στις οικογένειες που βρίσκονται σε διασυνοριακή κατάσταση. Ορισμένες φορές οι οικογένειες πρέπει να κινήσουν διοικητικές ή ακόμη και δικαστικές διαδικασίες για την αναγνώριση της ιδιότητας του γονέα, αλλά αυτές είναι δαπανηρές, χρονοβόρες και μπορεί να έχουν αβέβαια αποτελέσματα. Ως εκ τούτου, η πρόταση αποσκοπεί στην προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων των παιδιών, στην παροχή ασφάλειας δικαίου για τις οικογένειες και στη μείωση των νομικών εξόδων και επιβαρύνσεων για τις οικογένειες και τα διοικητικά και δικαστικά συστήματα των κρατών μελών.
Τα κυριότερα στοιχεία της πρότασης περιλαμβάνουν τα εξής:
– Προσδιορισμός της δικαιοδοσίας: η πρόταση καθορίζει τα δικαστήρια των κρατών μελών που έχουν δικαιοδοσία σε θέματα που σχετίζονται με την ιδιότητα του γονέα, διασφαλίζοντας το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού
– Προσδιορισμός του εφαρμοστέου δικαίου: κατά κανόνα, το εφαρμοστέο δίκαιο για τη θεμελίωση της ιδιότητας του γονέα θα πρέπει να είναι το δίκαιο του κράτους της συνήθους διαμονής του προσώπου που γέννησε. Όταν ο εν λόγω κανόνας συνεπάγεται τη θεμελίωση της ιδιότητας του γονέα σε σχέση με έναν μόνο γονέα, εναλλακτικές επιλογές διασφαλίζουν ότι η ιδιότητα του γονέα μπορεί να θεμελιωθεί και για τους δύο γονείς.
– Κανόνες για την αναγνώριση της ιδιότητας του γονέα: η πρόταση προβλέπει την αναγνώριση δικαστικών αποφάσεων και δημόσιων εγγράφων που τεκμηριώνουν ή παρέχουν αποδεικτικά στοιχεία για την απόδειξη της ιδιότητας του γονέα. Κατά κανόνα, η ιδιότητα του γονέα που έχει θεμελιωθεί σε ένα κράτος μέλος θα πρέπει να αναγνωρίζεται σε όλα τα άλλα κράτη μέλη χωρίς καμία ειδική διαδικασία.
– Καθιέρωση ευρωπαϊκού πιστοποιητικού ιδιότητας του γονέα: τα παιδιά (ή οι νόμιμοι εκπρόσωποί τους) μπορούν να το ζητήσουν από το κράτος μέλος που έχει θεμελιώσει την ιδιότητα του γονέα και να επιλέξουν να το χρησιμοποιήσουν για να αποδείξουν την ιδιότητα του γονέα τους σε όλα τα άλλα κράτη μέλη. Η Επιτροπή προτείνει ένα εναρμονισμένο υπόδειγμα, κοινό για ολόκληρη την ΕΕ. Η χρήση του πιστοποιητικού θα είναι προαιρετική για τις οικογένειες, αλλά οι οικογένειες έχουν το δικαίωμα να το ζητήσουν και να απαιτήσουν να γίνεται αποδεκτό σε ολόκληρη την ΕΕ.
Η πρόταση θα συμπληρώσει άλλους κανόνες ιδιωτικού διεθνούς δικαίου της ΕΕ, σε θέματα όπως η κληρονομική διαδοχή. Δεν εναρμονίζει το ουσιαστικό οικογενειακό δίκαιο, το οποίο παραμένει αρμοδιότητα των κρατών μελών.
Επόμενα βήματα
Η πρόταση της Επιτροπής πρέπει να εγκριθεί ομόφωνα από το Συμβούλιο, ύστερα από διαβούλευση με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πέντε έτη μετά την έναρξη ισχύος του κανονισμού, η Επιτροπή θα αξιολογήσει την εφαρμογή του από τα κράτη μέλη και μπορεί να προτείνει τροποποιήσεις.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Γ. Κώτσηρας: Σχέδιο για τα Δικαιώματα του Παιδιού επεξεργάζεται το Υπουργείο Δικαιοσύνης
