Είναι γεγονός, ότι οι ημεδαποί επισκέπτες της Εθνικής Πινακοθήκης -εκτός από τις περιπτώσεις δύο-τριών μεγάλων με διεθνείς καλλιτέχνες εκθέσεων- σε αναλογία με τον πληθυσμό ήταν ελάχιστοι και κατά μεγάλο ποσοστό οι ίδιοι και λιγότεροι ήταν αυτοί που θαύμασαν το “Γυναικείο Κεφάλι”, μοναδικό έργο του Πικάσο που κατέχει η Πινακοθήκη μας, και ακόμα λιγότεροι, αυτοί που γνώριζαν ότι το έργο αυτό με ιδιόγραφη αφιέρωση του ζωγράφου στο πίσω μέρος του πίνακα ήταν δωρεά του στον ελληνικό λαό για την αντίσταση του στο Ναζισμό. Συνεπώς για τον λόγο αυτό και για την καλλιτεχνική του αξία πρέπει να χαρακτηρισθεί ως μνημείο εθνικής σημασίας, αλλά χρειάσθηκε η κλοπή του για να γίνει ευρέως γνωστή η αξία του.
Του Λέανδρου Ρακιντζή
Οι, από τον ελαιοχρωματιστή-δράστη, με λεπτομέρειες περιγραφή της κλοπής και της ανεύρεσης των δύο κλαπέντων πινάκων έχουν προβληθεί κατά κόρον από τα ΜΜΕ, αλλά αφήνουν κενά και παραμέτρους που πρέπει να διερευνηθούν από την Αστυνομία και με διεθνή συνεργασία αλλά και με τη χρήση σύγχρονης τεχνολογίας. Επομένως κατά την έννοια αυτή η υπόθεση παραμένει ανοικτή και ας μη θεωρηθεί, ότι εφόσον βρέθηκαν οι πίνακες η υπόθεση έκλεισε.
Προσωπικά δεν αντιλαμβάνομαι γιατί η Αστυνομία δεν ανακοινώνει με άδεια του Εισαγγελέως το όνομα του δράστη, γεγονός που μπορεί να βοηθήσει στη συλλογή περαιτέρω πληροφοριών. Επίσης κυκλοφορούσαν φήμες για δημόσια ή ιδιωτική προκήρυξη αμοιβής για την παροχή ικανών πληροφοριών για την εύρεση των πινάκων, οι οποίες ούτε διαψεύστηκαν ούτε επιβεβαιώθηκαν, αλλά είναι γεγονός -όπως γράφτηκε στα ΜΜΕ- ότι η Αστυνομία έφθασε στη σύλληψη του δράστη κατόπιν πληροφοριών από το εξωτερικό και μάλιστα από επαγγελματία ειδικευμένο σε τέτοιες έρευνες.
Κατά την προσωπική μου άποψη, που τη στηρίζω όχι μόνο στην τεράστια πείρα μου σαν δικαστής και ΓΕΔΔ, αλλά στα παρακάτω στοιχεία και συλλογισμούς, ο δράστης, μολονότι πήρε όλη την πράξη επάνω του, δεν έδρασε μόνος του, αλλά είχε συνεργό και εντολέα για τη συγκεκριμένη στοχευμένη κλοπή. Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, στις κάμερες ασφαλείας αποτυπώθηκαν δύο λεπτές φιγούρες, γι’ αυτό μίλησαν για φαντομάδες και ασκήθηκε δίωξη κατά αγνώστων δραστών κατά συναυτουργία. Επιπλέον ο δράστης με χρόνιο ενδιαφέρον για την τέχνη σαφώς γνώριζε ότι η κλοπή έργων τέχνης από μουσεία ρυθμίζεται από ειδικές διεθνείς συνθήκες και γνωστοποιείται σε ειδικό διεθνές γραφείο, με αποτέλεσμα να αρχίσουν διεθνείς έρευνες. Δεν χάνεται ποτέ η κυριότητα του μουσείου και ως εκ τούτου, και μάλιστα για γνωστά έργα, δεν μπορούν ούτε να πουληθούν στην ελεύθερη αγορά ούτε καν να βγουν προς πώληση.
Επομένως η κλοπή του πίνακα του Πικάσο έγινε κατόπιν παραγγελίας από κάποιον σαφώς πολύ πλούσιο, που κατά πάσα πιθανότητα το όνομά του δεν θα γίνει ποτέ γνωστό, ο οποίος μετά τον διεθνή θόρυβο από την κλοπή, φοβήθηκε και δεν τον αγόρασε και ο δράστης τον έκρυψε για να τον βγάλει αργότερα προς πώληση.
Επ’ ευκαιρία της στοχευμένης κλοπής του Πικάσο ο δράστης “σούφρωσε” για πάρτη του έναν πίνακα του Μοντριάν, αλλά και ένα σχέδιο του Γουλιέλμου Κάτσια, που ο δράστης ισχυρίσθηκε ότι τον κατάστρεψε ρίχνοντας τον σε τουαλέτα. Δεν πιστεύω τον ισχυρισμό του, γιατί γνώριζε ότι το αναγεννησιακό αυτό σχέδιο, δωρεά του Γ. Μαρασλή στην Πινακοθήκη, είχε τεράστια αγοραστική αξία και πιθανότατα το πούλησε πρώτο.
Το 2019 ήλθε η πληροφορία ότι σε οίκο δημοπρασιών στη Φλωρεντία εκτίθεται προς πώληση σχέδιο του Κάτσια, που πιθανότητα είναι το κλαπέν. Η διοίκηση της Πινακοθήκης μόνο από την επισκόπηση των φωτογραφιών των δύο σχεδίων αποφάνθηκε ότι δεν είναι το κλαπέν και δεν έδωσε συνέχεια στην έρευνα. Πιστεύω, ότι η διοίκηση της Πινακοθήκης, που ακόμα δεν έχει εμφανισθεί πουθενά, πρέπει να ερευνήσει το ζήτημα πιο επισταμένα.
Ο δράστης μετά τη σύλληψή του προσπάθησε να επιδείξει μεταμέλεια, υποστηρίζοντας ότι ωθήθηκε στην πράξη του από κίνητρα όχι ταπεινά, αλλά από μεγάλη αγάπη στη τέχνη. Φυσικά το λόγο έχει πλέον η Δικαιοσύνη με την απαγγελία κατηγορίας και καταδίκη για διακεκριμένη κλοπή, για την οποία προβλέπεται κάθειρξη μέχρι δέκα ετών και αν γίνει δεκτός ο ισχυρισμός του ότι κατάστρεψε το σχέδιο του Κάτσια, για διακεκριμένη φθορά έργου τέχνης, για την οποία προβλέπεται φυλάκιση τουλάχιστον δύον ετών.
Με το νέο όμως Π.Κ. θα του αναγνωριστούν υποχρεωτικά οι ελαφρυντικές περιστάσεις του σύννομου βίου, που σημαίνει η ανώτατη συνολική ποινή που μπορεί να του επιβληθεί θα είναι έξι χρόνια και κάτι μήνες, οπότε με ευεργετικό υπολογισμό της ποινής λόγω εργασίας στη φυλακή, μπορεί να απολυθεί των φυλακών υπό όρο σε λιγότερο από τρία χρόνια.
* Ο κ. Λέανδρος Τ. Ρακιντζής είναι Αρεοπαγίτης ε.τ.
Πηγή: Capital.gr
