Προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των ιδιοκτητών γυμναστηρίων κατά των ΚΥΑ και της έλλειψης δικαστικού ελέγχου τους. Οι επιχειρηματίες διαμαρτύρονται για την περιουσιακή ζημία που υπέστησαν αλλά κυρίως το πρωτοφανές – κατά τη διατύπωσή τους- να μην γίνει δεκτή από τα Ελληνικά Δικαστήρια, ούτε μια από τις αντιρρήσεις που πρόβαλλαν κατά των ΚΥΑ συγκεκριμένων επαγγελματικών κλάδων στην Ελλάδα.Γίνονται μάλιστα ο πρώτος κλάδος που στρέφεται για να διεκδικήσει το δίκιο του στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Η προσφυγή που κατατέθηκε από τους δικηγόρους Μαρίνα Δαλιάνη και Χρήστο Λαδή έγινε για λογαριασμό ιδιοκτητών γυμναστηρίων με τη μέθοδο EMS (ηλεκτρομυοδιέγερσης) ενώπιον του ΕΔΔΑ για παραβίαση του άρθρου 1§1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου (δικαίωμα περιουσίας) και του άρθρου 13 ΕΣΔΑ (αποτελεσματικό ένδικο μέσο), λόγω των μέτρων περιορισμού της επαγγελματικής τους δραστηριότητας στα πλαίσια της αντιμετώπισης του COVID – 19. 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ν. Σμύρνη: Κάτοικοι προσέφυγαν στο ΣτΕ κατά του πάρκου αναψυχής σκύλων, που κατασκεύασε ο δήμος σε χώρο πρασίνου
Ποινική δίωξη για δύο κακουργήματα σε βάρος 24χρονου για ασέλγεια και βιασμό σε 16χρονη
Οι λόγοι
Απόρριψη
Οι αντιρρήσεις των ιδιοκτητών ενώπιον του Προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθήνας απορρίφθηκαν με την αιτιολογία ότι είχε παρέλθει η διάρκεια ισχύος της προσβαλλόμενης ΚΥΑ, οπότε αυτές στερούνταν αντικειμένου. Τώρα καλείται το Δικαστήριο του Στρασβούργου να αποφασίσει και για την αποτελεσματικότητα ή μη του ενδίκου μέσου των αντιρρήσεων που εισήχθησαν τον περασμένο Μάρτιο με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. 
Η προσφυγή
Οι ιδιοκτήτες αναφέρουν:
“Η Ελληνική Κυβέρνηση έκανε αδικαιολόγητα κακή χρήση της διακριτικής της ευχέρειας κατά την εκπλήρωση της υποχρέωσής της να τροποποιεί τους περιορισμούς προς αποφυγή διασποράς του κορωνοϊού τηρώντας την αρχή της αναλογικότητας. Με την παράτασή τους, οι περιορισμοί αυτοί απέβησαν εν συνεχεία ακόμη πιο δυσανάλογοι, κλιμακώνοντας τη βλάβη που προκαλούν στις επιχειρήσεις και συνιστώντας σαφή παραβίαση του άρθρου 1 του Πρωτοκόλλου 1 της ΕΣΔΑ. Περιορισμοί τέτοιας έκτασης και διάρκειας δεν φαίνεται να αποτελούν αναλογική και νόμιμη απάντηση ακόμη και σε μια τόσο σοβαρή κρίση δημόσιας υγείας, όπως η παρούσα.
Η αναλογικότητα των μέτρων μπορεί να κριθεί βάσει των Αρχών των Συρακουσών σχετικά με τον περιορισμό και την παρέκκλιση των Διατάξεων του Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα που υιοθετήθηκαν από το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο του ΟΗΕ το 1984 και την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και οι οποίες απαιτούν, μεταξύ άλλων, ότι οι περιορισμοί πρέπει τουλάχιστον να είναι:
– απολύτως αναγκαίοι σε μια δημοκρατική κοινωνία για την επίτευξη του στόχου,
– οι λιγότερο παρεμβατικοί και περιοριστικοί μεταξύ των διαθέσιμων για την επίτευξη του στόχου,
– περιορισμένης διάρκειας, με σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και να υπόκειται σε επανεξέταση.
***** 
Αναφορικά με την παραβίαση του άρθρου 13 της ΕΣΔΑ, όπως απέδειξε η απόφαση ΑΡ 429/2021 του Προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών με την απόρριψη των αντιρρήσεων των προσφευγόντων λόγω της λήξης ισχύος του προσβαλλόμενου μέτρου, δεν υφίσταται πρακτικά καμία δυνατότητα απεύθυνσης προς τις αρχές σχετικά με την εφαρμογή των μέτρων. Δεδομένου
1. ότι οι ΚΥΑ δημοσιεύονται σε εβδομαδιαία βάση,
2. ότι η δικαστική πρακτική συνίσταται στον ορισμό ημερομηνίας εκδίκασης λίγες ημέρες μετά την υποβολή των αντιρρήσεων και 3. ότι η ελληνική κυβέρνηση ζητά και λαμβάνει πάντοτε μια αρχική αναβολή προκειμένου να καταθέσει τις απόψεις της, είναι εντελώς αδύνατο για “κάθε θιγόμενο πρόσωπο” να υποβάλει αποτελεσματικό ένδικο μέσο κατά των μέτρων αυτών. Πρέπει να προστεθεί ότι οι προσφεύγοντες είχαν στρέψει τις αντιρρήσεις τους και κατά κάθε επόμενης ΚΥΑ με πανομοιότυπο περιεχόμενο, επιχείρημα που δεν εξετάστηκε από τον δικαστή και απορρίφθηκε σιωπηρά.
Η αναποτελεσματικότητα του ενδίκου μέσου των αντιρρήσεων που εισήχθη στο άρθρο 1§5 της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου της 25.02.2020 γίνεται εμφανής, αν λάβει κανείς υπόψη ότι κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που υπερβαίνει το ένα έτος των περιοριστικών μέτρων για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορωνοϊού δεν υπήρξε ούτε μία απόφαση που να δέχεται αντίστοιχες αντιρρήσεις, διατάσσοντας εξαίρεση από τα μέτρα, σε αντίθεση με άλλες δυτικοευρωπαϊκές έννομες τάξεις. Ειδικά στη Γερμανία υπήρξαν και δύο ad hoc αποφάσεις των διοικητικών Πρωτοδικείων Μονάχου και Ανόβερου που έκαναν δεκτές σχετικές αιτήσεις ιδιοκτητών στούντιο EMS”.
Πηγή: dikastiko.gr
