Ξεκίνησε σήμερα, Τρίτη 5 Μαρτίου η δίκη στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών για τους θανάτους των δύο πρώτων παιδιών της οικογένειας, της Μαλένας και της Ίριδας. Υπενθυμίζουμε ότι η Ρούλα Πισπιρίγκου κατηγορείται για ανθρωποκτονία από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Στη θέση του μάρτυρα βρέθηκε πρώτος ο πατέρας των παιδιών, Μάνος Δασκαλάκης που υποστηρίζει την κατηγορία εναντίον της πρώην πλέον συζύγου του.
της Τζένης Μάρκου
Η δίκη διεξήχθη σε πολύ φορτισμένο κλίμα από τις περιγραφές του Μάνου Δασκαλάκη και το πως βίωσε τον θάνατο της Μαλένας και έφθασε στο σημείο να αναφερθεί και την δολοφονία του παιδιού. Όμως η κατάθεση κόλαφος δε σταμάτησε σε αυτό το σημείο αλλά συνέχισε και με την ιατροδικαστή Χριστίνα Τσάκωνα για την οποία μάλιστα είπε ότι, “Το γελοίο της υπόθεσης σε όλο αυτό (τώρα που μιλάω) δύο μέρες πριν το αποτέλεσμα της ιατροδικαστικής της κα Τσάκωνα έχει πάρει η κατηγορούμενη την ίδια και της λέει δεν μπορώ να βρω αιτία θανάτου μόνο ο Θεός ξέρει. Η κατηγορούμενη της είπε δεν γίνεται αυτό που μου λες. Κάτι τέτοιο. Το κλείνει το τηλέφωνο. Και μετά από δύο μέρες η ιατροδικαστική Αθηνών και μας λένε για την ηπατική ανεπάρκεια του παιδιού. Κανένας από τους δύο δεν παραδέχεται αυτό το τηλεφώνημα. Όταν πήρα το πόρισμα πήρα την κα. Μπάκα και της λεω για την ηπατική ανεπάρκεια. Και μου λέει “Τι ηπατική ανεπάρκεια, τι λες; Οι εξετάσεις του παιδιού ήταν τέλειες. Κάποιος έχει κάνει λάθος”.”.
Αναλυτικά η κατάθεση του Μάνου Δασκαλάκη
Εισαγγελέας: Αναφορικά με την προσωρινή κράτησης η προσωρινή για την ανθρωποκτονία. Ο πραγματικός χρόνος κράτησης ξεκίνησε στις 30/9/2023 όταν έληξε το 18μηνο. Προκύπτουν σοβαρές ένδειξης ενοχής σε βάρος της από το παραπεμπτικό βούλευμα, από το συμπέρασμα της ιατροδικαστικής γνωμάτευσης των Καρακούκη – Καλόγρια. Μιλάμε για θανάτους αναπάντεχους και απροσδιόριστους που έλαβαν χώρα με μόνο την παρουσία της μητέρας. Οι σοβαρες ενδείξεις σε συνδυασμό με τον τρόπο που φέρεται να τέλεσε τα αδικήματα είναι ικανές για να συνεχιστεί η προσωρινή της κράτηση από 30/3 μέχρι 30/9/2024. Λόγω των σοβαρών ενδείξεων της κατηγορούμενης κρίνεται πως εάν αφεθεί ελεύθερη θα διαπράξει ομοειδή αδικήματα.
Πρόεδρος: Το δικαστήριο διατάσσει την προσωρινή κράτηση της κατηγορούμενης για ακόμα 6 μήνες.
Δασκαλάκης: Γνωριστήκαμε τον Μάιο του 2013. Όλα έγιναν πολύ σύντομα. Αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί στο σπίτι Μέσα στον πρώτο μήνα έμεινε έγκυος. Ήταν συνειδητή απόφαση. Εγώ τότε είμαι 21 εκείνη 24. Με το οικογενειακό περιβάλλον της είχαμε γνωριστεί σύντομα. Την μητέρα της, τον πατριό της και την αδερφή της. Δεν μπορώ να πω ότι είχαμε καλές σχέσεις με το περιβάλλον της κατηγορούμενης συγκεκριμένα με την μητέρα της. Γιατί ήμουν διανομέας και δεν είχα σταθερό εισόδημα. Μάλλον είχε άλλες φιλοδοξίες για την κόρη της. Γεννήθηκε η Τζωρτζίνα όλα ήταν καλά. Αργότερα αποφασίσαμε να κάνουμε την Μαλένα. Θέλαμε να είναι κοντά ηλικιακά. Μεγαλώσαμε την οικογένεια μας.
Η καθημερινότητα ήταν φυσιολογική. Η μεταξύ μας σχέση δεν είχε κάποια εμπόδια. Μέχρι και την γέννηση του δεύτερου παιδιού δεν είχε αλλάξει κάτι. Το μεγάλωμα των παιδιών το είχε αναλάβει η κα κατηγορούμενη γιατί δούλευα αρκετές ώρες.
Προέδρος: Η κα κατηγορούμενη πως ήταν;
Δασκαλάκης: Μας είχε δώσει την εντύπωση ότι ήταν άψογη μητέρα. Τα παιδιά πάντα περιποιημένα δεν είχαν ότι είναι λεκέ και το σπίτι επίσης.
Το 2018 γνώρισα με μια κοπέλα και ενθουσιάστηκα. Ήταν μια επιπολαιότητα. Μου έλεγε και η ίδια η κατηγορούμενη ότι επειδή είμαι μικρός θα κάνω κάποια στιγμή κάποια επιπολαιότητα. Το έμαθε. Πήρε η σχέση της συγκεκριμένης κοπέλας στο σπίτι μας και της είπε τι έγινε. Όταν το έμαθε με πήρε τηλέφωνο και μου είπε να πάω στο σπίτι να το συζητήσουμε. Μου είπε ότι έχω εξωσυζυγική σχέση με την κοπέλα και ότι το έμαθε. Ήταν σε πολύ ήρεμη κατάσταση. Υπό μορφή αποδοχής. Εγώ βέβαια της ξεκαθάρισα ότι “στην θέση σου δεν θα συγχωρούσα κάτι τέτοιο” και πως εάν είναι να γυρίσω και η ίδια να κάνει κάτι αντίστοιχο να το τελειώνουμε εδώ. Μου φάνηκε περίεργη η αντίδραση της. “Όχι” μου λέει σε καμία περίπτωση, έχουμε μια οικογένεια. Δεν υπήρξε καμία ένταση μεταξύ μας, ίσα ίσα. Ερχόταν στην επιφάνεια τόσο όσο. Σε κάποια πράγματα μου έλεγε τότε μου έκανες αυτό”. Υπήρχαν στιγμές ζήλειας που το ανακαλούσε. Παράδειγμα σας δίνω τώρα, δεν θυμάμαι. Θα έβγαινα το βράδυ με τους φίλους μου μπορεί να μου έλεγε “Πρόσεξε γιατί και τότε έκανες τα ίδια”. Τότε το έβλεπα ως απλή ζήλεια. Τώρα που βάζω το μυαλό μου σε μια σειρά ήταν εμμονική η ζήλεια, πράγμα που τότε δεν το καταλάβαινα γιατί ήμουν μέσα στην σχέση. Ότι ήταν τόσο ήρεμη σε όλο αυτό τώρα μου κάνει εντύπωση.
Εν συνεχεία το Σεπτέμβριο του 2018 φεύγω για ένα μικρό χρονικό διάστημα και πάω για 1,5 μήνα στα καράβια. Άρχισαν να γίνονται συζητήσεις στο σπίτι ότι για να μην πνιγούνε στα έξοδα και να μπορέσουμε να έχουμε μια άνετη ζωή να πάω για δουλειά στα καράβια. Κοινή ήταν απόφαση. Απλά υπήρχε μια επιμονή από το μέρος της κατηγορούμενης. Ήμασταν οικονομικά ούτε και πολύ άνετοι ούτε και φτωχοί. Πήγα στα καράβια. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι δούλευα κάθε μέρα και τα παιδιά τα έβλεπα για 20 λεπτά όταν φτάναμε στα λιμάνια της Πάτρας. Μετά πήρα την απόφαση να σταματήσω και συνέχισα να εργάζομαι ως διανομέας.
Ήμασταν και οι δυο πολύ έντονοι χαρακτήρες και σε κάθε τσακωμό το τερματίζαμε. Πάντα λεκτικά και οι αφορμές ασήμαντες. Μέχρι ένα σημείο ήταν παιδιάρισμα.
Τον Μάρτιο του 2019 ξυπνάμε το πρωί και είδαμε στο λαιμό της Μαλένας ένα μικρό καρούμπαλο. Ενημερώσαμε την παιδίατρο και μας έδωσαν μια αγωγή, η οποία σε αυτές τις 10 μέρες δεν έδειχνε να γίνεται πιο ήπιο το πρήξιμο. Πήγαμε ξανά και μας έγραψε εξετάσεις αίματος και καρκινικούς δείκτες. Αργότερα μετά τις εξετάσεις μας είπε ότι βγήκαν πεντακάθαρες. Μας πρότειναν να ανέβουμε στο Αγλαΐα Κυριακού. Εκεί μας είπαν να κάνουμε σειρά εξετάσεων από πολλούς γιατρούς. Μέναμε στο Ολυμπιακό χωριό στους θείους μου. Η Τζώρτζινα στην Πάτρα έμενε με την μητέρα μου. Είχε προγραμματισμένο έναν υπέροχο για τους λεμφαδένες και μας πήραν την επόμενη μέρα από το Ελπίδα και μας είπαν να γίνει λήψη μυελού. Μας πήραν η γιατροί και μας είπαν ότι το παιδί έχει λευχαιμία. Αρχίσαμε τα κλάματα και οι δύο. Μεταφερθήκαμε στο Ελπίδα μας εξήγησε ότι η λευχαιμία του παιδιού είναι άκρως ιάσιμη, 1 εκατό τοις εκατό το παιδί θα γίνει καλά. Θα χρειαστεί χημειοθεραπείες. Θα πρέπει να κάτσει στο νοσοκομείο τουλάχιστον οκτώ μήνες. Θα έπρεπε οπωσδήποτε να ακολουθήσει τη θεραπεία. Και μετά τους οκτώ μήνες θα έπρεπε να μείνει και στην Αθήνα τουλάχιστον δύο χρόνια για να παρακολουθείται.
Ξεκινήσαμε. Μείναμε μέσα στο νοσοκομείο. Έμεινε συνολικά 9 ημέρες από την εισαγωγή της. Το μόνο περίεργο από όλη την διαμονή ήταν μια μέρα που χρειάστηκε να της βάλουν ένα φάρμακο στο μυελό και έπρεπε να κάτσει ανάποδα 10-20 λεπτά. Της έκαναν μια μέθη, της χορήγησαν μια ουσία που της βγήκε σε υπερένταση και δεν μπορούσαμε να την κρατήσουμε σε αυτήν την στάση. Δεν συνεργαζόταν καθόλου, δεν μπορούσαμε να την κρατήσουμε. Δεν μπορούσαμε να το θεωρήσουμε φυσιολογικό. Όταν ρωτήσαμε γιατί γίνεται αυτό στους γιατρούς μας είπαν ότι η κορτιζόνη ή μέθη ή κάποιο άλλο φάρμακο, ή σε ρίχνει ή σου δημιουργεί υπερένταση.
Τις επόμενες ημέρες το παιδί άρχιζε να έχει ξαφνικά ξεσπάσματα κάτι που δεν το έκανε ποτέ. Το περίεργο ήταν ότι μετά μας ζητούσε συγνώμη, δηλαδή δεν είχε πλήρη επίγνωση του τι έκανε. Ενημερώσαμε τους γιατρούς, είδε το παιδί ψυχολόγος.
Να επισημάνω ότι 2 με 3 ημέρες από την ημέρα εκείνη είχαμε κάνει μια συζήτηση για να γυρίσω στην Πάτρα και να είμαι κοντά στην Τζωρτζίνα και να δουλεύω για να τα βγάλουμε πέρα σε αυτήν τη διαδικασία. Σε αυτό το ενδεχόμενο ήταν αρνητική η κατηγορούμενη. Η πρόταση της ήταν να μπω στο ταμείο ανεργίας και να ερχόμασταν όλη στην Αθήνα, να φέρναμε και την Τζωρτζίνα. Η συζήτηση αυτή ήταν σε πολύ ήρεμο κλίμα.
Στις 12/4 κάναμε μια κουβέντα να φύγω να πάω σπίτι να ξυριστώ για λόγους υγιεινής, επειδή είχα γένια και μας το είπαν οι γιατροί για να μην μεταφέρονται μικρόβια. Θα ήταν η πρώτη ημέρα που θα έφευγα. Είπα να επιστρέψω το απόγευμα, αλλά μου πρότεινε να μείνω το βράδυ στο σπίτι των θείων μου και να επιστρέψω το επόμενο πρωί.
Έγινε το πρώτο τηλεφώνημα και μου λέει “το σηκώνω και το παιδί έμεινε”. Την άκουγα ταραγμένη. Έτρεμε η φωνής της. Μπαίνω στο αμάξι και στην διαδρομή την έπαιρνα τηλέφωνο. Παρακαλούσα το θεό να είναι καλά. Στο δεύτερο τηλεφώνημα μου είπε ότι οι γιατροί αλλάζουν κάποια μηχανήματα, νομίζω τα πιεσόμετρα. Στο τρίτο τηλέφωνο που πήρα μου είπε ότι της κάνουν ΚΑΡΠΑ. Όταν μπήκα στο νοσοκομείο η κατηγορούμενη ήταν σε μια καρέκλα τράβαγε τα μαλλιά της. Την ρωτάω τι έγινε; Μου λέει δεν ξέρω είναι οι γιατροί μέσα. Ήταν μισάνοιχτη η πόρτα και όταν πήγα να μπω ήταν οι γιατροί μέσα.
Βγαίνει ο κ.Τζιούβας ήταν ένα εικοσάλεπτο μέσα. Μας λέει ότι το παιδί δεν επανέρχεται και μας λέει “Θα κάνω ό,τι μπορώ”. Ξαναμπαίνει ο κ.Τζιούβας μέσα, και έρχεται ο κ.Κιουρτζίδης εγώ άρχισα να φωνάζω με τον κ.Κιουρτζίδη. Ο κ Κιουριατζίσης με εμάς γιατί τα βάζετε ; Καταλάβετε την θέση μας. Του λέω την δίκη σας θέση ή την θέση του πατέρα που χάνει το παιδί του; Μου το περιέγραψε η θεία μου αυτό. Εγώ δεν το θυμόμουν.
Μετά από πέντε χρόνια δεν μπορείς να σκεφτείς τα γύρω γύρω πράγματα πέρα από το συμβάν , τον θάνατο του παιδιού μου. Μας ενημερώνει ότι το παιδί δεν τα κατάφερε. (Φορτισμένος δακρυσμένος)
Μας πάνε στο γραφείο μας ενημερώνουν ότι το παιδί δεν τα κατάφερε. Εκείνη την ώρα λέει η κα. Μπάκα κα να γίνει νεκροψία. Εκείνη την στιγμή η κατηγορούμενη αντέδρασε και είπε “όχι, δεν θα μου χαρακώσετε το παιδί μου”. Μετά μας είπαν οι γιατροί ότι δεν θα υπάρχει κάποια διαφορά και τότε η κατηγορούμενη συμφώνησε.
Μας είπε η κα.Μπάκα να δούμε το παιδί. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν μας άφησαν να το δούμε το παιδί. Απ’ όσο κατάλαβα μετά με την μυτούλα της είχε υποστεί ταλαιπωρία.
Είχαμε την κηδεία της Μαλένας και ένιωθα ότι θα σκάσω. Από την μια είχα την κηδεία του παιδιού και από την άλλη πως θα το έλεγα στην Τζωρτζίνα. Γυρίσαμε πήγαμε στην Τζώρτζινα μας ρώτησε που είναι η Μαλένα μπήκαμε στην διαδικασία να της πούμε ότι η Μαλένα είναι αγγελάκι στον ουρανό ότι θα είναι δίπλα μας θα μας κοιτάει. Μας ρώτησε «πως θα της μιλάω». Της είπαμε θα σε ακούει. Θα κοιτάς στον ουρανό και θα της μιλάς. Δεν είναι του χαρακτήρα μου προσπαθώ να τα διαχειρίζομαι μόνος μου όταν είμαι μόνος μου. Τότε το πρώτο μου μέλημα ήταν η Τζωρτζίνα. Το πως θα επανέλθει σε μια κοινωνικοποίηση μετά από την δολοφονία της αδερφής της.
Αποφασίζουμε με την κατηγορούμενη να τα αφήσουμε όλα πίσω και να κάνουμε μια καινούργια αρχή. Άλλαξε ολόκληρη η στάση της. Έδειχνε ότι τα είχε αφήσει όλα πίσω. Άρχιζε να κανονίζει πράγματα. Να οργανώνει διακοπές, άλλη περιποίηση.
Μένει έγκυος στην Ίριδα. Μου το ανακοινώνει και ήταν τα συναισθήματα όπως ήταν την πρώτη φορά με την Τζωρτζίνα. Ήμασταν παρά πολύ καλά. Γεννάει την Ίριδα. Υγιέστατο το παιδί και όλα κυλούσαν ομαλά.
Βλέπω κάτι like στο Facebook και λέω κάτι γίνεται. Πήγα μια μέρα στο σπίτι της ανακοίνωσα ότι ξέρω πράγμα που το αρνιόταν. Ότι δεν έχει κάνει ποτέ τέτοιο πράγμα και δεν θα το έκανε. Το έμαθα μέσα από κάποιες ερωτήσεις που της έκανα. Συγκεκριμένα μου είχε αναφέρει ένας ποδοσφαιριστής ότι η συγκεκριμένη μιλάει με κάποιον. Της έδωσα να καταλάβει ότι θα χωρίσουμε. Μου είχε στείλει μήνυμα ότι απόψε θα βγω με άλλον. Πίστευα ότι πάλι βρίσκει κάτι για να ζηλέψω. Δεν θυμάμαι την συζήτηση. Περνάνε δυο τρεις μέρες και της λέω -δίκη μου ιστορία, όχι πραγματική- ότι έχω κάμερες απέναντι από το σπίτι του και δείχνουν ότι μπαίνει βγαίνει σπίτι του και μου το παραδέχεται ότι ναι κάτι έχω κάνει με τον Γιάννη. Εκείνη την ώρα άρχισε να με τραβάει και να φωνάζει σε παρακαλώ μην φύγεις θα πάρω την αστυνομία για εγκατάλειψη συζυγικής στέγης. Φώναξε και στο παιδί. Της λέω σε παρακαλώ πολύ στο παιδί δεν θα φωνάζεις. Παίρνω την Τζωρτζίνα και την πάω στο δωμάτιο να μην βλέπει. Πήγαμε στο δωμάτιο και πρώτη φορά την χαστούκισα για να ηρεμήσει γιατί δεν ήξερε τι έλεγε. Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που χειροδίκησα πάνω της.
Πήγα έμεινα στον πατέρα μου και την επόμενη ημέρα πήγα να μαζέψω τα πράγματα μου. Ένα θέατρο του παραλόγου ήταν αυτό γιατί είχαν έρθει οι συγγενείς της και όταν έφευγα ήταν στην πόρτα και χειροκροτούσαν και μου έλεγαν «μπράβο έτσι όπως τα κατάφερες». Αυτό έγινε στις 20/3 και δεν ξαναμιλήσαμε.
Στις 21/3 είχα πάει να καθαρίσω μια γκαρσονιέρα που μου παραχώρησε ο εργοδότης μου για να μείνω. Τότε έλαβα ένα τηλεφώνημα από την αδερφή της κατηγορούμενης και μου είπε «το παιδί δεν αναπνέει». Της λέω «ποιο παιδί;» Και μου λέει «η μπέμπα». Παίρνω το αμάξι και πηγαίνω κατευθείαν σπίτι. Φτάνω ήταν μισάνοιχτη η πόρτα. Όπως βλέπω την Τζωρτζίνα πίσω, η Δήμητρα μπροστά, και αντικρίζω την κατηγορούμενη να κάνει ΚΑΡΠΑ στο παιδί στο πάτωμα. Δεν είμαι τόσο σκληρός για να να αντιδράσω με ψυχραιμία σε τέτοιες καταστάσεις και σάστισα εκείνη την στιγμή. Πιάνω το παιδί στο ποδαράκι του που ήταν παγωμένο και το χεράκι της που ήταν ζεστό. Το μόνο που ρώτησα είναι αν έχουν καλέσει ασθενοφόρο και η Δήμητρα μου το επιβεβαίωσε. Της έκανε μαλάξεις και της έκλεινε τη μύτη. Δοντάκια είχε βγάλει.
Το μόνο που θυμάμαι, είναι ότι αυτό που βλέπετε στις φωτογραφίες γύρω από το στόμα του παιδιού, το είχε από μέρες και μάλιστα της βάζαμε και μια αλοιφή που μας έδωσε η παιδίατρος. Δεν προλαβαίναμε από το ένα συμβάν να τρέξουμε στο άλλο.
Η κατηγορούμενη είπε «ωχ Θεέ μου μην μου το πάρεις και αυτό». Μετά βρεθήκαμε στο νοσοκομείο. Μας λένε οι γιατροί περίμεντε λίγο. Εκείνη την στιγμή παίρνω τον πατέρα μου να πάει την Τζωρτζινα στην παιδική χαρά και θα έρθω να την πάρω εγώ μετά. Εκείνη την στιγμή βγαίνει ένας γιατρός έξω και μου δίνει να καταλάβω σε εμένα και μπαίνει ξανά μέσα μετά από λίγο βγαίνει μια γιατρός και μας ανακοινώνει ότι δεν τα κατάφερε. Μας καλεί στο δωμάτιο. Σε όλο αυτό το διάστημα η κατηγορούμενη ήταν σαστισμένη ούτε υπερβολικά, ούτε ήρεμα. Δεν είχα καταλάβει για ποιο λόγο πήγα στο νοσοκομείο. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι το παιδί.
Ήταν με γουρλωμένα μάτια . Όχι όπως ήταν στην Μαλένα που έκλαιγε και ωρυοταν. Μπήκε μέσα και είπε “το παιδί μου που είναι, σε ποιο δωμάτιο το έχετε;”. Μετά
Βασικά έκανε πως λιποθύμησε. Λύγισε απότομα τα πόδια της. Και ήμουν εγώ δίπλα της.
Πρόεδρος Γιατί λέτε ότι “έκανε” ότι λιποθύμησε;
Δασκαλάκης Γιατί πλέον με αυτά που έχω ακούσει εδώ, πιστεύω πως έκανε πως λιποθύμησε .
Φτάνουμε στο σπίτι η κατηγορούμενη πέφτει στα γόνατα , ακουμπάει την κούνια και αρχίζει να κλαίει. Εκεί σπάραζε, δεν έκλαιγε απλά. Εκείνη την ώρα είδα ασυναίσθητα το πανάκι της μικρής και μου έκανε εντύπωση γιατί είχε κάτι κηλίδες αίματος. Όπως κοιτάμε την κούνια χωμενο στην άκρη στα κάγκελα όπως κοιτάμε στην αριστερή μεριά στο ύψος του χεριού της, δεξιά. Ανάμεσα στο στρώμα και τα κάγκελα. Ήταν στην άκρη στο σεντόνι για να σκεπαστεί. Παίρνω το πανί από εκεί. Σταματάει να κλαίει. Με κοιτάει και ήταν η αδερφή της και λέω τι είναι αυτό. Το ίδιο είπαν και η κατηγορούμενη και η αδερφή της. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να το μυρίσω. Δεν ήξερε καμία από τις δύο. Το μύρισα γιατί λέω είναι φρουτόκρεμα, ήταν κολλώδες και υγρό. Εκείνη την ώρα αναρωτηθήκαμε τι έγινε. Εκείνη την ώρα κοίταξα το φορμάκι του και τα σεντόνια και δεν υπήρχε πουθενά ίχνος αίματος.
Πρόεδρος: γιατί λέτε για αίμα;
Δασκαλάκης: γιατί όταν το είδαμε το πανάκι, μου λέει η Δήμητρα “αίμα είναι;” Το έδωσα στην αδερφή της που πήγε να δώσει κατάθεση.
Έχω παραλείψει να σας πω πράγματα που έχουν μεσολαβήσει από την Μαλένα. Έφυγε η Μαλένα από τη ζωή γίνεται μια ιατροδικαστική έκθεση που βγάζει αδιευκρίνιστα αιτία. Μιλάει η κατηγορούμενη με την ιατροδικαστική Αθηνών και εγώ παράλληλα περιμένω τα αποτελέσματα των ιστολογικών περίπου τρεις μήνες. Σε όλο αυτό το διάστημα έπαιρνε τηλέφωνο και ρωτούσε, με την κα. Τσάκωνα. Τα διαδικαστικά τα έκανε η κατηγορούμενη.
Το γελοίο της υπόθεσης σε όλο αυτό (τώρα που μιλάω) δύο μέρες πριν το αποτέλεσμα της ιατροδικαστικής της κα Τσάκωνα έχει πάρει η κατηγορούμενη την ίδια και της λέει δεν μπορώ να βρω αιτία θανάτου μόνο ο Θεός ξέρει. Η κατηγορούμενη της είπε δεν γίνεται αυτό που μου λες. Κάτι τέτοιο. Το κλείνει το τηλέφωνο. Και μετά από δύο μέρες η ιατροδικαστική Αθηνών και μας λένε για την ηπατική ανεπάρκεια του παιδιού. Κανένας από τους δύο δεν παραδέχεται αυτό το τηλεφώνημα. Όταν πήρα το πόρισμα πήρα την κα. Μπάκα και της λεω για την ηπατική ανεπάρκεια. Και μου λέει “Τι ηπατική ανεπάρκεια, τι λες; Οι εξετάσεις του παιδιού ήταν τέλειες. Κάποιος έχει κάνει λάθος”.
Δώσαμε κατάθεση. Είναι ακριβώς ίδιες αν παρατηρήσετε. Στο τέλος της κατάθεσης αν θεωρείτε ότι ευθύνεται κάποιος για τον θάνατο .
Δεν ξέρω ποιος ευθύνεται αλλά η ιατροδικαστική έκθεση δεν συμβαδίζει με τις εξετάσεις και την κλινική εικόνα του παιδιού. Μου λέει ο αστυνομικός κατά παντός υπευθύνου και είπα εγώ ναι. Εκεί μάθαμε για το ότι μήνυση. Γιατί έχει ακουστεί ότι η κατηγορούμενη έκανε μηνυση. Εκείνη την ώρα η κατηγορούμενη δεν μπορούσε να αντιδράσει. Η εισαγγελία έβαλε τον Κο.τσαντιρη ως πραγματογνώμονα και προς μεγάλη μας έκπληξη, την ημέρα που δώσαμε μια συνέντευξη ως δια μαγείας βγήκε το πόρισμα που ούτε οι γιατροί ευθύνονται ούτε οι ιατροδικαστες. Αργότερα όταν μίλησα με τον δικηγόρο μου είπε ότι είχε οριστεί ανθρωποκτονία για κάποιο ιατρικό λάθος και έψαχναν.
Στην ιατροδικαστική Ιωαννίνων μου είπε “θα κάνω τα αδύνατα δυνατά να δω υπάρχει κάτι”. Γυρίζουμε στην Πάτρα. Επιστρέφω σπίτι για χάρη του παιδιού. Εξακολουθεί να θέλει παιδί και μου λέει “εγώ μπορεί να θέλω κι άλλο παιδί, εσύ μπορεί να μην θες”. Σαν παράπονο μου το έλεγε. Αλλά προσπαθούσα να την καθησυχάσω αλλά επειδή πιο μετά πάλι χρησιμοποιούσε το παιδί, μετά έφυγα οριστικά από το σπίτι. Προσπαθούσε να φανεί ήρεμη σε όλο αυτό.
Μέχρι που μου στέλνει ένα μήνυμα να προσέχεις το παιδί, σ’ αγαπω πολύ. Έτσι όπως μου το έστειλε αυτό το μήνυμα ήταν ένα να πήγαινε να αυτοκτονήσει.
Παίρνουν το παιδί το πάνε στην Πάτρα σε μια φιλική οικογένεια και αρχίζουν να την ψάχνουν. Μετά από κάποιες ώρες την βρήκαν σε ένα ξενοδοχείο. Τις λεπτομέρειες τις έμαθα από τα μηνύματα στις δικογραφίες. Γυρνάω βλέπω το παιδί στην φίλη μας και πάω να δω τον δικηγόρο για το διαζύγιο. Μην πάρεις το παιδί και φύγεις για να μην θεωρηθεί αρπαγή. Την πήρα τηλέφωνο
Στις 8/4 δέχομαι μια κλήση το πρωί αφού έχει πάρει τηλέφωνο τον δικηγόρο και όλους εκτός από μένα ότι το παιδί είναι στο νοσοκομείο. Πήγα εκεί. Το παιδί την κοιτούσε στα μάτια για να μου μιλήσει. Ήταν και εποχή κορωνοϊού. Ακόμα και σε γιατρούς είχαν πει διάφορα για να μου απαγορεύουν να δω το παιδί. Προκύπτει και από την αδερφή της. Αφού καταφέρνω να την δω την Τζωρτζίνα 10/4 ήταν πολύ πεσμένη ψυχολογικά. Πάω εγώ φεύγει η κατηγορούμενη με το πρόσχημα να σε αφήνω να την δεις.
(Κλαίει)Με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει βγαίνουν μετά από 55 λεπτά, μου λένε ότι το παιδί ζει. Μεταφέρεται στην ΜΕΘ του Ρίου. Να γυρίσεις για μένα και όχι για το παιδί. Εκεί της λέω το παραμύθι γιατί είχα καταλάβει ότι “θα γυρίσω για εσένα και όχι για το παιδί”.
Ωνάσειο
17/1 υπήρχε προγραμματισμένη μαγνητική του παιδιού. Της έχω ανακοινώσει ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό. Πρέπει να είμαστε δίπλα στο παιδί μας. Μεταξύ μας συνέχεια χαλάει. Μετά από δύο τρεις μέρες γίνεται εισαγωγή και γίνονται δύο τρία επεισόδια. Μετά πάμε στο Αγλαΐα Κυριακού και ξαναζώ το ίδιο πράγμα με την Μαλένα. Περνάνε οι μέρες , παίρνει δημοσιότητα το όλο θέμα. Δεν σταματάει να ψάχνει το κινητό και να βλέπει το κάθε τι. Κάναμε μια συνέντευξη, ήθελε και την έδωσε. Είχε αρχίσει ο κόσμος τις παραφιλολογίες. Να δώσει μια εικόνα για το τι έχει γίνει. Ταυτόχρονα ανακαλύπτω ότι όλο αυτό το διάστημα ασχολείται με το που είμαι και τι κάνω.
Η δίκη θα συνεχιστεί στις 22/3
