Αύριο Τετάρτη εισάγεται για συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τη συνεπιμέλεια.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας προχώρησε χθες σε νομοτεχνικές βελτιώσεις και κάλεσε τα κόμματα, ιδίως εκείνα που ασκούν σκληρή κριτική στην κυβέρνηση, να καταθέσουν τις προτάσεις τους, με τροπολογίες στο σχέδιο νόμου, ξεκαθάρισε όμως ότι δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτές προτάσεις που αποδομούν το νομοσχέδιο.
Πάντως, έγκριτοι νομικοί που έχουν αναλύσει το νομοσχέδιο εξακολουθούν να διαπιστώνουν αδυναμίες. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν:
Στο άρθρο 3 αναφέρεται ότι: «Η επίδοση εγγράφων που αφορούν το τέκνο γίνεται στην κατοικία του γονέα με τον οποίο διαμένει ή του τρίτου που ασκεί τη γονική μέριμνα. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο υποχρεώνεται άμεσα να ενημερώσει τον άλλο γονέα σχετικά με την επίδοση και το περιεχόμενο των εγγράφων που το αφορούν».
Ωστόσο, δεν προσδιορίζεται η σοβαρότητα και το περιεχόμενο των εγγράφων, προκαλώντας έτσι δυσανάλογη επιβάρυνση για το γονέα με τον οποίο διαμένει το παιδί, καθώς θα πρέπει να προβαίνει σε διαρκείς ενημερώσεις του άλλου γονέα, ακόμα και για θέματα που δεν αφορούν στην άσκηση της γονικής μέριμνας.
Στα άρθρα 5 και 6 δεν διευκρινίζεται πως εξυπηρετείται το βέλτιστο συμφέρον του τέκνου, ιδίως από την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του και τι σημαίνει αυτό για την τακτικότητα επικοινωνίας μεταξύ γονέων, οι οποίοι δεν ήταν εφικτό να επικοινωνήσουν και να συμφωνήσουν σε απλά θέματα που αφορούν στην γονική μέριμνα του τέκνου, ούτε κατά τον κοινό τους βίο.
Τα ερωτήματα που τίθενται είναι εύλογα: Πως θα λαμβάνονται οι αποφάσεις σε αυτές στις περιπτώσεις μετά από ένα συγκρουσιακό διαζύγιο όπου δεν υπάρχει συμφωνία σε βασικά θέματα; Θα πρέπει να προσφεύγουν δικαστικά για απλά καθημερινά θέματα που αφορούν το παιδί;
Στο σημείο αυτό, οι νομικοί αναφέρουν πως θα πρέπει ο νομοθέτης να προσδιορίσει το εύρος και η σπουδαιότητα των θεμάτων για τα οποία θα απαιτείται εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων (όπως θέματα εκπαίδευσης, υγείας κλπ). Το ίδιο ισχύει και για την εφαρμογή του άρθρου 12, για σοβαρά θέματα επιμέλειας, καθώς τα μη σοβαρά θέματα που τίθενται είναι ιδιαίτερα ενδεικτικά.
Κατά τους ίδιους νομικούς, στο άρθρο 7 θα πρέπει να διευκρινισθεί το τί σημαίνει ο όρος από κοινού και εξίσου στην άσκηση της γονικής μέριμνας. Ο όρος εξίσου ενδέχεται να δημιουργεί σύγχυση με την έννοια της εναλλασσόμενης κατοικίας και την αφαίρεση από το παιδί της ασφάλειας του περιβάλλοντος της σταθερής κατοικίας.
Στο άρθρο 13, τεκμαίρεται ο χρόνος επικοινωνίας με φυσική παρουσία στο 1/3 χωρίς να προσδιορίζεται η βάση υπολογισμού του διαθέσιμου χρόνου του τέκνου καθώς και η εκπεφρασμένη τακτικά δική του βούληση για την συχνότητα και τη μορφή της επικοινωνίας.
Τέλος, δεν προτάσσεται η καταλληλότητα των γονέων για την άσκηση της γονικής μέριμνας, η ανοχή της οποίας δεν μπορεί να περιμένει χρόνια για τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις, αλλά θα πρέπει να αρκεί η παραπομπή.
