Η μαχητική προάσπιση των δικαιωμάτων και συμφερόντων του εντολέα έντιμα, άφοβα και χωρίς να υπολογίζεται το προσωπικό κόστος, είναι καθήκον του δικηγόρου ως συλλειτουργού (χωρίς εισαγωγικά) της Δικαιοσύνης, όπως επιτάσσει ο Κώδικας Δεοντολογίας για Ευρωπαίους Δικηγόρους.
Η αμφισβήτηση των δικαστικών αποφάσεων και κρίσεων δεν εξαντλείται στην άσκηση ενδίκων μέσων και βοηθημάτων, αλλά υλοποιείται και με την άσκηση δημόσιας καλόπιστης κριτικής, ιδίως όταν αυτή προέρχεται από θεσμικούς παράγοντες της επίμαχης διαδικασίας, όπως εξάλλου έχει αποφανθεί με αποφάσεις του και το ΕΔΔΑ. Υπό το πρίσμα αυτό συνιστά πρωτοβουλία απόλυτα δικαιολογημένη και επ’ ουδενί «προσπάθεια χειραγώγησης».
Ως εκ τούτου, αποκρούοντας κάθε μομφή, επισημαίνω ότι ουδέποτε έβαλα προσωπικά κατά οιουδήποτε εισαγγελικού ή δικαστικού λειτουργού, πόσο μάλλον κατά του ήθους του.
Αντιθέτως, έκρουσα τον κώδωνα περί τρώσεως του κύρους της Δικαιοσύνης, οσάκις ελλείπει η εξονυχιστική, αμερόληπτη και ανεπηρέαστη εξέταση εκάστης υπόθεσης, απευθυνόμενος συλλογικά προς όλους τους διακονούντες τον θεσμό. Αυτά τα χαρακτηριστικά άλλωστε συνιστούν και τις προϋποθέσεις ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης ως προπυργίου της Δημοκρατίας.
Σπύρος Βασ. Ρομποτής
Δικηγόρος
