Με απόφαση του Β’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας ακυρώθηκε εκ νέου η παράλειψη του υπουργού Οικονομικών να εκδώσει απόφαση που καθορίζει τη διαδικασία εξόφλησης του φόρου κληρονομίας από οφειλέτη που βρίσκεται σε αδυναμία να τον καταβάλει με μετρητά.
Με την απόφαση αυτή κρίθηκε, ειδικότερα, ότι εφόσον μετά την πάροδο ικανού χρόνου από τη δημοσίευση της 1057/2019 ακυρωτικής απόφασης η φορολογική διοίκηση εξακολουθεί, μη συμμορφούμενη, να απέχει από την άσκηση της προβλεπόμενης στην ως άνω εξουσιοδοτική διάταξη δέσμιας κανονιστικής αρμοδιότητας, στοιχειοθετείται εκ νέου εκτελεστή παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας κατ’ άρθρο 45 παρ. 4 του π.δ. 18/1989, παραδεκτώς προσβαλλόμενη με αίτηση ακυρώσεως των ίδιων ή άλλων αιτούντων.
Περαιτέρω, το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη ότι η αρχή του κράτους δικαίου και η συνταγματική υποχρέωση της Διοίκησης να συμμορφώνεται προς τις ακυρωτικές αποφάσεις δεν ανέχονται η συνεχιζόμενη αδράνεια της Διοίκησης να ασκήσει την κανονιστική της αρμοδιότητα να αποβαίνει σε βάρος των φορολογουμένων, διέταξε ως μέτρο την υποχρέωση των φορολογικών αρχών να αποφαίνονται, εφεξής και ενόσω διαρκεί η παράλειψη έκδοσης της επίμαχης υπουργικής απόφασης, αμελλητί επί αιτημάτων καταβολής φόρου κληρονομίας κατ’ επίκληση του ως άνω άρθρου 82 παρ. 6 του ν. 2961/2001, κρίνοντας τη συνδρομή ή μη των νομίμων προϋποθέσεων της διάταξης αυτής με βάση τις γενικές διατάξεις και, ελλείψει τέτοιων, εκ των ενόντων, παράλληλα δε να απέχουν από κάθε πράξη διοικητικής εκτέλεσης μέχρι τη ρητή απόφανση επί των αιτημάτων αυτών.
