Καταπέφτουν και με τη βούλα του Δικαστικού Συμβουλίου οι υπέρογκες εγγυήσεις που είχαν επιβληθεί σε όσους είχαν ασκηθεί ποινικές διώξεις από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία σχετικά με την περιβόητη σύμβαση 717/2014. Πρόκειται για τη σύμβαση που αφορούσε στην επανεγκατάσταση του συστήματος σηματοδότησης και τηλεδιοίκησης στα τρένα που υπογράφηκε το 2014 και μέχρι και τη μοιραία νύχτα της τραγωδίας στα Τέμπη δεν είχε ολοκληρωθεί, ώστε να αποτραπεί το τραγικό συμβάν.
Σύμφωνα με πληροφορίες του documentonews.gr το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών απεφάνθη για τρεις από τους 23 συνολικά κατηγορούμενους στους οποίους είχαν επιβληθεί εγγυήσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, πως η υπέρογκη εγγυοδοσία παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας.
Υπενθυμίζεται ότι στους 23 κατηγορούμενους έχουν ασκηθεί διώξεις για τα αδικήματα κατά περίπτωση «της απάτης, για ψευδή βεβαίωση με σκοπό τον προσπορισμό αθέμιτου οφέλους σε άλλον, για απιστία κονδυλίων, για ηθική αυτουργία σε απάτη σχετική με τις επιχορηγήσεις και ηθική αυτουργία σε ψευδή βεβαίωση με σκοπό τον προσπορισμό αθέμιτου οφέλους σε άλλον».
Οι εγγυήσεις που είχαν επιβληθεί σε βάρος των κατηγορουμένων μετά την απολογία τους άγγιζαν ακόμη και τις 900.000. Ωστόσο, το Δικαστικό Συμβούλιο ήρε τον περιοριστικό όρο της επιβολής εγγυήσεως και τον αντικατέστησε με παρουσία των κατηγορούμενων στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής τους το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα.
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, τις επόμενες μέρες το Δικαστικό Συμβούλιο αναμένεται να αποφανθεί και για τους υπόλοιπους κατηγορούμενους στους οποίους έχουν επιβληθεί υπέρογκες εγγυήσεις, για τους οποίους εκτιμούν ότι θα υπάρξουν παρόμοιες αποφάσεις, κάτι το οποίο μένει να επιβεβαιωθεί. Όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές, η απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου βρίσκεται σε «αρμονία και με την τοποθέτηση του ανακριτή στη Λάρισα».
Επρόκειτο για μία φυσική κατάληξη στην υπόθεση των υπέρογκων εγγυήσεων καθώς αν τελικά επιβάλλονταν θα μιλούσαμε για μία σπάνια δικαστική απόφαση.
Ρωτώντας αρμόδιες πηγές σχετικά μας απάντησαν πως ήταν μία υπερβολική κίνηση από πλευράς της εντεταλμένης ευρωπαίας εισαγγελέως, η οποία κίνηση ωστόσο δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε αν οφειλόταν σε ατομική πρωτοβουλία ή ήταν γραμμή των Βρυξελλών.
